Maria Mena – 013 (Tilburg) 10/02/2014

Vanavond gaat een deja-vu avond voor me worden: de Noorse schone Maria Mena heb ik eind november vorig jaar ook al voor een volle Effenaar mogen zien. Net als vanavond was de opener ook een van de deelnemers aan het succesvolle programme “de beste singer songwriter van Nederland”. Maar deze keer is het niet Demira die mag openen, maar Judy Blank.
Als je kunt zingen en je wordt opgemerkt in een tv-programma, dan kan het heel snel gaan met je carriere. Dit hebben de deelnemers aan het hierboven genoemde tv programma allemaal mogen ervaren. Van deze singer songwriters heb ik er diverse live voor de camera gekregen: Demira, Maaike Ouboter en vanavond Judy Blank. En wat me opvalt is dat ze allemaal een gemeenschappelijke deler hebben: ze staan duidelijk aan het begin van een gegunde en hopelijk lange carriere.
Wat ik hiermee bedoel is dat ze muzikaal allemaal op hoog niveau staan, maar dat er enige onwennigheid is om een publiek te entertainen in een integraal optreden. Net als de andere deelnemers zie ik vanavond het zelfde: een welgemeende en spontane poging om de nummers op een gemoedelijke manier aan elkaar te praten. Helaas komt dit op mij niet echt over. De nummers die Judy ten gehore brengt, slechts zeer subtiel door basgitaar en gitaar ondersteund, blinken uit in puurheid en rust, en dat wordt een beetje verstoord door de intermezzo’s, die onrustig overkomen. Met name de aankondiging van het derde nummer waar ze uitlegt dat je eerst 2 nummers moet spelen en dan pas moet gaan praten, maar waar ze gezondigd heeft, komt wat onrustig over. Hoewel ze er wel in slaagt om een band met de zaal te scheppen!
Wanneer dit wat meer onder controle is (toch de zenuwen als er meer dan duizend paar ogen en oren op je gericht zijn?), is zij in staat om een optreden neer te zetten wat uitblinkt in puurheid en intimiteit. En wil ik graag nogmaals aanwezig zijn!
Voor Maria Mena is het gesneden koek om voor grote publieken te spelen. Caught off guard is een prima opener waarmee ze de zaal voor zich weet te winnen. Een zaal, die voor aanvang van de support eigenlijk nog best wel leeg was, maar waarvan de benedenverdieping (het balkon is gesloten) intussen zo goed als vol is gelopen zonder dat het propperig wordt. Een zaal met een grote diversiteit van bezoekers, van jong tot oud. Een zaal, waar duidelijk van wordt dat de mensen voor het concert gekomen zijn en die de nummers willen horen. Die er niet continu doorheen zitten te praten en de indruk wekken alleen aanwezig te willen zijn om de dag erna te kunnen zeggen “dat ze erbij waren”. Het lijkt er op dat dit kenmerkend is voor haar publiek, want deze zelfde sfeer waarin je verliefde stelletjes dichter op elkaar ziet kruipen heerste ook in de Effenaar.
Ook qua setlist brengt deze show weinig verandering en voor zover ik nog kan herinneren volgen de zelfde nummers in de zelfde volgorde. Maar daar is niks mis mee, want de kwaliteit van haar optreden, de muzikale ondersteuning van de band en de manier waarop ze (niet overdreven) contact met het publiek zoekt zorgen voor een prima concertje.
Eigenlijk kan ik vanavond gewoon wee de zelfde conclusie trekken: een muzikaal goed concert voor een enthousiaste zaal zorgen voor een prima avondje in de 013!