Opener Into The Darkest of All Realms is met het kleine meisjes gezang in het begin zo spooky en sterk dat het niet zo vreemd is dat het ook hun live optredens opent. Daarna volgt Crawl waar zanger Rop bijna croonend de track begint waarna een strakke drumpartij het tempo opvoert.
Souls Breath klinkt lekker thrashy, Mother’s Tear heeft wat meer groove, Monster klinkt in het begin bijna middeleeuws om vervolgens op zijn Megadeth’s verder te gaan. In the End stellen zeker ook niet teleur met de extra schreeuwende vocals om het nummer op te peppen. Unborn Evil gaat iets meer richting Black Sabbath en is wat meer doomy van opzet.
Alle nummers doen met verve de hoogtij dagen van de echte heavy metal herleven. Denk aan het eerder genoemde Megadeth, maar zeker ook Iron Maiden. De helle stem van Rop, de sterke heavy maar zeker melodieuze riffs van Rick Bouwman en Marcel Heesakkers, ondersteund door de solide bas en drums van respectievelijk Wilfried en Jeffrey zorgen voor een klassieke sound die nog altijd gehoord mag worden.
Als je een fan bent van de echte ouderwetse metal, als je nog de emblemen van je favoriete bands op je spijkerjasje naait en liever staat te headbangen dan te moshen is dit jouw album.