Muziek omschreven als Kiss meets Black Sabbath; pure nostalgie voor deze oudere jongere, en dan heet de opener ook nog 1979. Het pakt me direct; een smerige lick, gevolgd door lekkere groove, en een refrein met de tekst “Take me back to 1979”; heerlijk! En dan heb ik het nog niet gehad over die heel fijne solo. Natuurlijk hebben deze mannen ook naar bands als Fu Manchu en Kyuss geluisterd en zelfs flarden grunge a la Soundgarden kunnen voorbij komen.
Masheena grossiert in pakkende grooves, zowel zwaar slepend (Under The Same Sun,) als meer up-tempo (1979, Remember The Rain). Maar ze tonen ook aan dat ze niet alleen recht-toe-recht-aan doordenderend de luisteraar kunnen inpakken; een hoekig ritme met net wat andere accenten kan in hun geval net zo effectief zijn. Where Are You Now, dat mij ook aan eerdergenoemde Soundgarden doet denken, is hiervan een mooi voorbeeld, met creatieve tegendraadse elementen en groots gitaarwerk.
Ook een rustig stuk kan met vakmanschap en smaak neergezet worden, getuige Looks Like A man; heel melodieus kabbelend beginnend, waar de gekozen zanglijn en Styx-achtig sfeertje de aanwezige capaciteiten van de muzikanten overtuigend etaleert. Een ander voorbeeld is Sun Remains; een lichtelijk psychedelische ballade met hoog Soundgarden meets Led Zeppelin gehalte.
Om een goede algemene indruk te krijgen is misschien Brings me Down een nummer dat een aardige dwarsdoorsnede weergeeft. Dit heeft een heerlijke dreinenede groove met een optimale samensmelting van stoner en grunge; smerige maar erg pakkende en hypnotiserende riffs, een heerlijke wah-solo en knappe afwisseling in lichtelijk psychedelische stoner zang en melodieuze koortjes. Voor de mix en mastering hebben ze “Machine” Freeman ingeschakeld (onder andere verantwoordelijk voor Blast Tyrant en Earth Rocker van Clutch) en om de Clutch link compleet te maken hebben ze Chon Hernandez, bekend Tattoo artiest van de Blast Tyrant hoes weten te strikken. Een debuutplaat waar de band met recht trots op mag zijn.