Soms moet iets weer terug zijn voordat je doordat hoe erg je het gemist hebt. Met dertig miljoen verkochte albums op zak was Matchbox Twenty een gevestigde naam gedurende de negentiger jaren. Ook daarna. Maar na het album ‘More Than You Think You Are’ werd het stiller. Rob Thomas ging zijn eigen weg en dat ging hem prima af. In 2007 werd er nog ‘Exile On Mainstream’ uitgebracht maar dat kan geen nieuw materiaal genoemd worden aangezien het overgrote deel uit greatest hits bestond. Nu is er dan ‘North’, de nieuwe aanwinst.
Voorafgaand wil ik even kwijt geen nummer één fan te zijn van de formatie uit Florida, maar ik kan wel zeggen dat ik het nooit als vervelend heb ervaren om naar de noten van hen te luisteren. Rob Thomas is een verdienstelijk zanger en de rest van de band doet hun duit in het zakje door opzwepende relaxed in het oor liggende poprock te maken. Ik ben altijd benieuwd naar bands waarvan geruime tijd niets nieuws is uitgebracht. Mijn interesse wordt beloond aangezien de mannen met North opnieuw het kunstje geflikt hebben. Over het algemeen klinkt Matchbox Twenty als vanouds echter ook zij hebben moeten innoveren om muzikaal interessant te blijven. En dat lukt ze voor een groot deel.
North is een gevarieerd geheel geworden. Klinkt als een gigantisch cliché maar in dit geval past het wel. Aan alles is gedacht en geen nummer wordt door mij overgeslagen. Het album heeft een perfecte opener in de vorm van het opzwepende Parade, dat haast niet overtroffen wordt door de rest van het album. De single ‘She’s So Mean’ klinkt ongelooflijk zoet en poppy maar daardoor blijft het wel hangen. De aansluitende ballad ‘Overjoyed’ klinkt op zijn minst net zo zoet. Ook wordt er met het akoestische nummer ‘I Will’ gas teruggenomen. ‘Radio’ zorgt weer voor wat energie terwijl de ballad ‘The Way’ zorgt voor een rustig momentje. De nummers op het album hebben allemaal een goede plek gekregen zodat ‘North’ geen moment verveelt.
Matchbox Twenty is terug, maar de vraag is of het genoeg is om de luisteraars voor zich te winnen. Fans van toen haken waarschijnlijk niet af. Maar of de nieuwe luisteraar overstag gaat vraag ik me af. Voor mij is dit in ieder geval een bevestiging dat Rob Thomas en zijn maatjes nog steeds prima muziek weten te maken.