Er gaat een virus rond in België. Nog niet zo besmettelijk als Covid19 en het komt nog niet op het journaal, al kan dat nu niet lang meer duren. Het komt oorspronkelijk uit de Verenigde Staten en het besmette eerst het kruim van de Belgische alternatieve rockscene. Inmiddels is het doorgedrongen tot zowat alle grote Belgische steden waar een concertzaal voor een paar honderd mensen staat. Het virus heet Matt Watts en er bestaat gelukkig geen vaccin voor.
De Amerikaan Matt Watts voelt zich als een vis in het water tussen zijn Belgische vrienden en omgekeerd laven de Belgen zich met veel gretigheid aan zijn songmateriaal. De Matt Watts Group bestaat op dit moment uit een reeks spitsen die vaak voor eigen ploeg scoren en die bij Watts enthousiast in de schaduw werken: Stef Kamil Carlens van dEUS en Zita Swoon, Nicolas Rombouts van Dez Mona, Wim De Busser van King Dick, Bjorn Eriksson van Eriksson-Delcroix, Maarten Moesen van Brazzaville, … Het zou een teveel aan ego’s kunnen zijn, maar Watts laat ze samenspelen alsof ze nooit nog in een andere bezetting op een podium willen staan. Ook het publiek bij de CD-release in de Handelsbeurs in Gent had maar een paar songs nodig om helemaal mee te zijn.
Het voorprogramma werd verzorgd door Usi Es, in haar eentje met wat synths en een laptop. Zij laaft zich aan de allergrootsten: PJ Harvey, Tori Amos en Agnes Obel en haalt in de aanloop daarnaar reeds het niveau van een SX, Jane Weaver/Fenella en CocoRosie. Soms mist ze wat stemvolume of een lekker in het oor liggend refrein (op Billy Weaver, waarvoor ze inspiratie vond bij Roald Dahl), soms schiet ze recht in de roos, zoals op Something To Cross. Ze bouwt het mooi op, vertrekkend bij enkel haar stem en piano in de eerste tracks, dan via het donkere Nighttime met heavy beats en loops naar Christian. Op die track haalt Esther er nog samples van gitaren, een cello en filmfragmenten bij. Ze verontschuldigt zich nog voor haar gelaatsuitdrukking. “Met mijn ‘resting face’ zie ik er doorgaans boos uit, maar ik vermaak me hier prima hoor”. Je kan daar aan proberen werken, of je kan – zoals Usi Es doet – een onstuimige bloemenkrans op je hoofd zetten. Het levert alvast fraaie foto’s op.
Matt Watts kwam in Gent zijn album Queens voorstellen, waarvan we al flink onder de indruk waren. Hij begint wat intimistisch, met Every Tear Just For You, een song die hij schreef voor de Zita Swoon Group. Op het eerste zicht een wat vreemde keuze bij een albumreleaseshow, maar achteraf merk je in de setlist het pingpongspel tussen inhouden en voluit gaan. Zo pakt hij na die rustige opener een eerste keer flink uit met single Sha La La La Jim, die in de liveversie nog aan kracht gewonnen heeft. Hoewel het Watts-virus zich traag verspreidt, wordt deze Sha La La La Jim al onthaald op een Gents herkenningsapplaus en zo krijgt de hele band een glimlach op het gezicht. Lula is op het album donker en bezwerend, terwijl het in de Handelsbeurs een flinke scheut grootstadsfunk geïnjecteerd krijgt. Eva-Tshiela en Kapinga Gysel zijn niet enkel meegereisd voor wat backing-vocals. Op With Every Healing Mile halen ze uit als in een hartverscheurende semi-gospel. In dezelfde track mag Wim De Busser schitteren met een piano-intro. Dan volgt een salvo van uptempo southern/americana-rock met het dampende Smoke All Around My Brain en de zinderende Little Wheel-cover van Buffy Sainte Marie. Uit het darkfolkalbum How Different It Was When You Were Here plukt Watts vervolgens Time Turns As An Engine en Joanne en toont Watts dat hij ook nog excelleert als treurwilg, maar daarna gaat het tempo weer de hoogte in met de Michael Jackson-cover Billie Jean, There I Have Come For You en Lay Your Years. Inmiddels heeft Watts zich ontpopt van een ietwat timide zanger met gitaar tot een extraverte master of ceremonies die zijn troepen aanvuurt en de enthousiaste reacties uit het publiek als het ware oplaadt om telkens nog een tandje bij te steken. Het publiek eet uit zijn hand, danst, zingt, applaudisseert, joelt en de gebaren van Matt Watts worden met elke track groter en breder. Als afsluiter is er Caroline dat Watts zonder accent zingt als Karolien.
Het publiek zit zo in de trip dat een encore niet kan uitblijven. De bisronde laat even op zich wachten omdat pianist Wim verdwaald is in de backstage. Dat kan de pret evenwel niet drukken. Your Love Is Not Your Own krijgt nog een oplaaiend gitaarduel tussen Carlens en Eriksson en helemaal op het einde moet Carlens dan nog een tweede keer uit de schaduw en in de spotlight treden voor het duet Many A Friend To Kind. Een zoveelste hoogtepunt van een wervelende rock-avond.
Op 24 april kan je deze Matt Watts Group aan het werk zien in Breda (Mezz) en zal dit virus zich ook over Nederland gaan verspreiden. Voorzorgsmaatregelen zijn nutteloos. Het vaccin kost 20 euro aan de merch-stand en de behandeling kan onvoorspelbaar lang duren.