Het debuutalbum Stoned Again van Max Boogie Overdrive heeft inmiddels vele draaibeurten achter de rug bij ondergetekende thuis. Er waren echter nog wel enkele vragen gerezen. Bassist/zanger Drop Dee neemt plaats achter zijn PC om deze vragen te beantwoorden.
Jullie spelen ook allemaal ook in andere gevestigde bands. Hoe is dit clubje bij elkaar gekomen?
Drop Dee: Op dit moment ben ik de enige muzikant die niet in andere gevestigde bands speelt. De anderen allemaal wel. Ik heb een fulltime baan als hulpverlener in de geestelijke gezondheidszorg en als verslavingsconsulent, en ik ben ook teruggekeerd naar de universiteit. Dus momenteel is Max Boogie Overdrive de enige band voor mij.
Jim, ook bekend als Max Boogie, en ik zijn al een tijdje vrienden. Ik was eigenlijk een fan van enkele van zijn andere bands, zoals The Tikiyaki Orchestra, Fuzz, Bubble en Hittman. We gingen veel met elkaar om en luisterden naar muziek, en op een dag liet hij me wat van de muziek horen die hij in het verleden maakte, en vroeg of ik ook wat met die muziek wilde doen die hij had geschreven.
Is Max Boogie Overdrive een hobbyband om gewoon met vrienden te zijn en wat muzikale creativiteit de vrije loop te laten, of zijn er serieuze plannen om op de langere termijn als band verder te gaan (met nog meer muziek en grotere tours in het vooruitzicht)?
Drop Dee: Mijn doel is om van deze band mijn fulltimebaan te maken! Makkelijker gezegd dan gedaan, vooral in het huidige financiële klimaat. De meeste bands die ik bewonder en waar ik naar luister, hebben een fulltime baan als ze geen muziek spelen. Het is jammer, maar zo is de sector nu eenmaal. Ik neem mijn muzikaliteit en het spelen in deze band ongelooflijk serieus, en hoop dat dit doorgaat, wat er ook gebeurt, ook al is het geen financieel succes. We hopen meer shows te krijgen, vaker met regionale acts te spelen en in de toekomst ook naar Europa en Azië te gaan.
Hoe combineren jullie het repeteren en spelen in verschillende bands? (in combinatie met “gewone” banen?)
Drop Dee: Nou, met de technologie van vandaag de dag is het een stuk eenvoudiger om als band samen te werken, zelfs als we ver van elkaar verwijderd zijn. Ik woon bijvoorbeeld in de Pacific Northwest, ruim 1600 kilometer verwijderd van Los Angeles, waar onze band zich bevindt. Ik werk echter samen met andere muzikanten waar ik woon om demo’s en songwriting voltooid te krijgen, en vervolgens stuur ik het naar de rest van de band. Ze werken eraan, veranderen dingen of brengen verbeteringen aan en dan komen we samen in de oefenstudio, bespreken we de nummers en gaan dan de studio in om de drums op te nemen. De drums zijn het enige dat in een externe studio wordt opgenomen. De rest kan gedaan worden bij Max Boogie thuis of bij mijn vriend Mike, die een oefenstudio heeft in de Pacific Northwest. We hebben gemerkt dat het maken van een album op deze manier vrij eenvoudig is. Het moeilijkere is om gewoon samen te komen voor de shows en te repeteren. Helaas moeten we ook kieskeurig zijn over wanneer en waar we spelen. Onze drummer en ik hebben fulltime banen waarbij we soms op kantoor moeten zijn, waardoor optredens op doordeweekse dagen ver weg meestal onmogelijk zijn. Het vergt veel planning.
Hoe verloopt het schrijven van nummers bij jullie eigenlijk precies?
Drop Dee: Max Boogie en ik doen het grootste deel van het songwriting. Ik heb twee nummers bijgedragen aan het laatste album. The Devil Knows My Name en King Of Fire. We luisteren naar elkaars onderdelen en geven feedback over wat wel of niet werkt en we proberen heel pragmatisch te blijven als het gaat om werken en het creatieve raamwerk als geheel. Sommige zijn tot stand gekomen via jams, vooral het nieuwe materiaal waar we momenteel aan werken. Veel van de muziek die we schrijven wordt echter verder ontwikkeld via een demo die we naar de rest van de band hebben gestuurd om naar te luisteren en over na te denken.
Veel verschillende invloeden trouwens; Black Sabbath en recentere stoner- en psych-dingen natuurlijk, maar ook klassiekers als Kiss, wat Motörhead en heel vroege UFO. Houdt iedereen van jullie van al deze verschillende inspiratiebronnen, of is het een compromis tussen de één die dit leuk vindt en de ander die dat leuk vindt?
Drop Dee: Voor het grootste deel zitten we allemaal op dezelfde golflengte als het gaat om onze muzikale smaak, vooral als het gaat om hardrock en metal. We zijn het er allemaal over eens dat de nummers die we schrijven structuur en duidelijkheid moeten hebben. We gaan gewoon niet één geweldige riff vinden en daar het hele nummer op jammen, waarbij we alleen met de dynamiek spelen. Dat is gewoon niet het soort muziek dat we schrijven of het soort band dat we willen zijn. Ik ben sterk beïnvloed door bands zoals Graveyard, Orange Goblin, High On Fire en andere heavy bands. En dus als we naar bands als UFO of KISS luisteren, waarderen we echt veel van de songstructuur die nodig is om het te laten werken. Maar we houden ook van verschillende muziekstijlen. Max Boogie maakt bijvoorbeeld veel surfmuziek, en speelt ook in een popband. Ik weet dat onze drummer in veel bands heeft gespeeld die erg eclectisch zijn qua geluid. Ik weet dat het cliché klinkt, maar we houden van alles, zolang het maar een goed nummer is.
In de videoclip van ‘Suffer Sister’ zie ik twee SG-Marshall combinaties, en een Rickenbacker-Ampeg. Ik ben erg benieuwd naar de gebruikte gear. Zijn er nog andere instrumenten en welke effecten/pedalen worden gebruikt? Is de gebruikte uitrusting in de studio hetzelfde als op tour?
Drop Dee: Ja, vrijwel alle instrumenten die we onderweg meenemen, worden ook in de studio gebruikt. Als bassist heb ik echter twee verschillende opstellingen die ik graag gebruik. Als we een kleinere show spelen en ik afhankelijk ben van mijn basinstallatie om niet door de PA te worden gestuurd, zal ik mijn 200 Watt Trace Elliott en mijn 4-10 Ampeg gebruiken. Dit helpt zeker om ervoor te zorgen dat ik in balans kan blijven met de rest van de band en hun instrumenten. Bij een grotere show waarin het grootste deel van mijn basspel door een PA-systeem wordt gevoerd, is het echt niet nodig dat ik een gigantische installatie meebreng, dus ik neem mijn Katana-comboversterker mee. Het is een bescheiden 160 W. Ik speel nu strikt Rickenbacker en heb onlangs een 4001-serie uit 1978 aangeschaft als aanvulling op mijn 4003. Mijn paddleboard is ongelooflijk eenvoudig. Ik heb een Geddy Lee YYZ-pedaal voor de smerige fuzz-elementen. Ook al speel ik niet zoals Chris Squier, ik hou van zijn toon in zijn geluid, en probeer die na te bootsen omdat ik echt een tegengeluid wil zijn van de rest van de band, zowel op het podium als in de studio.
Ik moet zeggen dat de albumhoezen in combinatie met de beschrijving van de muziek mijn eerste aandacht trokken. Wat kun je ons vertellen over dat geweldige artwork van de albumhoes? De gedachten erachter, de maker, etc.
Drop Dee: We wilden een albumhoes die anders is dan veel van de covers die je vandaag de dag ziet. Begrijp me niet verkeerd, de albumhoezen in de metal scene zijn de laatste tijd ongelooflijk mooi en inspirerend geworden. Maar onze plaat kent niet echt een gevoel van onheil, angst en nihilisme. Wij hebben beslist meer een sfeer van ontsnapping en eenvoudig genieten. Dat wilden we eigenlijk uitstralen met onze albumhoes. Door een busje te hebben, door een storm te rijden, door een tunnel, en aan de andere kant door het licht te zien, proberen we volgens mij te zeggen dat we het idee willen vastleggen om los te komen van het alledaagse van ons dagelijks leven. We wilden een plaat maken voor mensen die zich gewoon willen losmaken van de wereld, achterover willen leunen, roken, een biertje willen drinken, en dan lekker luisteren. De achterkant van de omslag is zeker geïnspireerd door Crumb.
‘Stoned Again’ is een album dat wat mij betreft smeekt om een vinyl release. Zal ik dit op een moment in de toekomst kunnen afspelen op de enige echte manier die het verdient?
Drop Dee: We werken nu hard aan een distributieovereenkomst met de platenmaatschappij. We hebben veel fans die om vinyl vragen, en we gaan ons best doen om dit zo snel mogelijk te leveren. We willen echt voorkomen dat we een platencontract krijgen of uit de eerste hand met een platenmaatschappij samenwerken, omdat we erg blij zijn met onze eigen productie en songwriting, evenals met de hoeskeuze. We zouden graag steun willen hebben van een bedrijf dat ons kan helpen het vinyl onder onze fans te distribueren, dus we hopen dat dit in de nabije toekomst gebeurt.
Bedankt voor jullie tijd! Nog iets van laatste nieuwtjes dat je met onze lezers wilt delen?
Drop Dee: We willen al onze fans in de Verenigde Staten, maar ook in Europa en Groot-Brittannië, heel hartelijk bedanken voor hun ondersteuning bij wat we hebben gedaan. We werken alweer aan nieuw materiaal en hopen dat het snel klaar is.