MC5; een band die met welgeteld drie albums een ware cultstatus heeft veroverd. Het allereerste album Kick Out The Jams, uit 1969, was direct hun klapper en meesterwerk. Tot op de dag van vandaag zijn er muzikanten van naam, die deze band als hun grote voorbeeld beschouwen. Eén van mijn persoonlijke hedendaagse favorieten, The Hellacopters bijvoorbeeld, zou er waarschijnlijk zonder MC5 nooit geweest zijn.
Op 18 oktober zal deze plaat uitkomen, één dag voor de vereeuwiging van de band in de Rock ‘n’ Roll Hall Of Fame. Onder leiding van Wayne Kramer is na 53 jaar toch nog op de valreep een nieuw studioalbum van deze dinosauriërs uitgekomen. Drummer Dennis “Machinegun” Thompson heeft ook twee nummers ingespeeld. Verder is er een keur aan bevriende muzikanten uitgenodigd, zoals Slash, Tom Morello (Rage Against The Machine), William DuVall (Alice In Chains), Tim McIIrath (Rise Against) en Vernon Reid (Living Colour). De productie was in handen van niemand minder dan Bob Ezrin (Kiss, Lou reed, Alice Cooper, etc).
Dertien nummers staan er op dit nieuwe album, waarvan twaalf mede geschreven zijn door Wayne Kramer. Krakers als het destijds revolutionaire Kick Out The Jams zijn zoveel jaar na dato natuurlijk moeilijk te evenaren, en dat is begrijpelijkerwijs ook niet gebeurd. Heavy Lifting zal waarschijnlijk volgens sommige luisteraars zelfs weinig meer met de muziek van MC te maken hebben. Toch staan er zeer verdienstelijke bijdragen op dit album. De echte Wayne Kramer punk rock handtekening zit nog wel in het gitaargeluid van enkele gruizige riffs, zoals één van mijn favoriete tracks Barbarians At The Gates en ook Can’t be Found, met wel allebei heel (zoete) soulvolle koortjes, maar ook een heel catchy groove en heerlijk soleerwerk. Ook The Edge Of A Switchblade rockt aardig door, maar de uithalen van William DuVall zijn het niet echt naar mijn smaak. Een nummer als Because Of Your Car (experimentje?) doet me echt helemaal niets, maar nummers als Change, No Change en Blessed Release die me op een vreemde manier aan een experimenterende Prince doen denken, hebben wel weer iets. Ondanks het “verbreden” van de traditionele punkrock paden is bijvoorbeeld ook het mainstream Rick Springfield lichtgewicht pop-rock nummer Blind Eye of het regelrechte funky Hit It Hard, totaal niet meer aan MC5 muziek te koppelen, maar als liedjes op zich heel goed te verhapstukken.
Begin dit jaar waren de twee overgebleven originele bandleden gitarist Wayne Kramer en drummer Dennis Thompson allebei nog in leven, maar ze hebben beiden de release van deze plaat niet meer mogen meemaken. Kramer is in februari dit jaar overleden en Thompson volgde hem in mei. De plaat is zeker een waardig eerbetoon aan deze iconische muzikanten en de band. Naast de gewone versie van het album, op CD of vinyl, is er een uitgebreidere versie met live bonus materiaal van de MC50 tour. Zoals gezegd, is dit album geen muzikale mijlpaal en heeft misschien ook niet veel meer met de iconische oude werken, maar toch is dit een absolute must voor de liefhebbers.