Mehya is een nieuwe Nederlands metalband bestaande uit Merel gitaar/vocals en Nina van Beelen op toetsen/leadzang. Met een EP release in het verschiet en een show in het Eindhovense Blue Collar hotel vond ik het een goed idee de dames te spreken in het Eindhovense Dynamo.
De oorsprong van de band ligt bij Merel. Ze studeerde aan de Metal Factory (de MBO opleiding voor metal muziek) en had een band nodig voor het afstudeeroptreden, ook wel bekend als The Metal Masters. Ze wilde zichzelf uitdagen en alle muziek zelf schrijven. “Ik ga goed op deadlines en Metal Masters is één grote deadline. Dus dat vond ik perfect.” Zo werd er dus muziek geschreven en een eerste versie van Mehya geformeerd.
Daarna wilde Merel verder met de band. Dat kwam in een stroomversnelling toen ze Nina ontmoette. Nina studeert aan het conservatorium aan Rotterdam, Codarts. Daar komt heavy muziek wat minder naar voren, maar Nina was er wel in geinteresseerd. Toen ze screams wilde leren adviseerde een klasgenoot, die op het Eindhovense Rockcity Institute had gezeten haar contact op te nemen met The Metal Factory. “Ik heb letter Metal Factory opgezocht op Instagram en de eerste die ik tegenkwam was Merel,” aldus Nina. “Het was dus volledig toeval.”
Op de vraag naar een screamer kwam de vraag van Merel terug om een toetsenist. Het klikte al gauw ook persoonlijk. Samen werd de muziek opnieuw bekeken en herschreven tot ze er blij mee waren. Nina omschrijft: “Het waren een soort Frankenstein acties waar we dingen van verschillende nummers bij elkaar pakten.”
Live is Mehya nu een volledige band van vijf personen maar eigenlijk zijn Merel en Nina gewoon Meyha. Of in de toekomst alle nummers helemaal door hen twee worden uitgewerkt of toch meer samen met een band is nog onbekend.
Qua genre begon Merel met het idee melodic death metal te maken. Uiteindelijk is het resultaat anders geworden. “We noemen onszelf atmosferische metal of post-metal,” zegt Merel. Nina valt bij: “We proberen wel te gaan voor die atmosfeer.” Merel maakt af: “Zweverig en dromerig waarbij je ook kunt knallen.”
GENRE
De dames maken vaak de grap dat ze filosofen metal maken. “We konden in het begin vooral goed bonden over het feit dat we alles beiden heel erg kunnen overdenken,” legt Nina uit. “Zo kwamen we een keer in gesprek dat alles in ieders hoofd anders werkt en er anders uitziet. Daar komt het concept van het album vandaan. Ik heb eens gelezen dat in oude teksten de lucht als paars werd omschreven in plaats van blauw. Ik besefte me toen dat die, en de zee voor mij blauw is omdat mij gezegd is dat het zo is.”
Merel voegt toe: “Waar Colour of the Sea voor mij over gaat is dat je altijd nieuwsgierig moet blijven. Dat je altijd ergens vraagtekens bij moet blijven zetten. Zo ben ik er allergisch voor als iemand mij regels oplegt die ik niet snap. Dan ontstaat er een conflict, maar dat komt gewoon omdat die ander gewoon een andere visie heeft.”
OEFENRUIMTE
Elke dinsdag middag kwamen de dames samen in de oefenruimte in Codarts tot het gebouw dichtging. Dan is het natuurlijk belangrijk dat je het goed met elkaar kunt vinden. Nina: “Als iemand een harde lijn heeft en iets echt niet wil dan gunnen we het elkaar het maar gewoon niet te doen.”
Iedereen heeft zijn eigen specialiteit in de band. Naast de gitaar heeft Merel bijvoorbeeld de bas opgenomen. Ze houdt zich ook wat meer bezig met de zakelijke kant van de band. Nina is dan weer vooral verantwoordelijk voor de teksten, ook die van de promotie-uitingen en bio. Natuurlijk is het ook wel een kwestie van wie waarvoor tijd heeft. Nina: “Ik zit ook nog in een andere band met de mensen van het conservatorium, Unfinished, en ik studeer daar nog steeds. Dus het is soms zoeken om daar een balans in te vinden. Daarom heb ik de laatste tijd wat meer uit handen moeten geven.”
OPLEIDING
Zowel Nina als Merel hebben dus een opleiding gevolgd voor muzikanten. Daar hebben ze best wat van geleerd, maar niet per se alleen hoe ze het beste hun instrument beheersen. Nina: “Codarts is wel een fijne ervaring. We leren superveel in weinig tijd. Ik heb het gevoel dat ik in vier jaar tien jaar ervaring krijg. Niet alleen qua spel, maar ook hoe dingen in de muziekwereld werken. Je komt er ook achter wat je niet wilt. In het begin wordt van alles naar je toegegooid van jazz tot klassiek. Ze hebben me vrij gelaten en zo heb ik naast toetsen ook zangles kunnen nemen. Mijn andere band is speelt progmetal, dus dat is voor docenten die vooral uit de jazz/fusion hoek komen wel vreemd. Ondernemerschap is daar ook een vak en ik heb een minor gedaan in social media en branding. Ondernemerschap probeert echt wel alles te vangen. Zo werden we er in een les op gewezen dat we straks allemaal ZZP-ers zijn en dus geen pensioen hebben. Toen ging de hele les verder over de veiligste manier van beleggen zodat je toch een pensioen hebt.”
Eén van de dingen die Merel vooral heeft geleerd is: “Zonder communicatie geen begrip. Dat gaat breder dan alleen muziek. Ik heb een groot deel het optreden-component moeten missen omdat het grootste deel van mijn opleiding tijdens corona was. Het is vooral een persoonlijke groei die ik doorgemaakt heb. Je krijgt daar ook wel dingen mee over hoe het werkt in de muziekindustrie. Zoals hoe belangrijk netwerken is. Maar je leert toch het meeste daarover door het te doen, door gewoon op pad te gaan met een band.”
Merel verdiende haar sporen eerder in de band Born From Chaos met wie ze een EP maakte en een drietal shows had via live stream, in de corona periode. Momenteel speelt ze ook in de grunge coverband La Grunge. Nina zit zoals eerder vermeld ook nog in een andere band, Unfinished. “Daarmee schrijven we altijd met zijn vieren in de repetitieruimte. Dat is dus ander dan bij Mehya. We spelen vaak nummers voor ze opgenomen zijn. We proberen daarmee zoveel mogelijk op te treden.”
Hoe de nummers werden gemaakt kun je mooi zien in de videoclip van Creature of the Night.
Op 21 maart verschijnt hun EP Colour of the Sea. Het artwork is gemaakt door Eindhovense kunstenaar Lilia Scheerder die voor elk nummer een ets heeft gemaakt.
Je kunt de band live gaan zien op 1 mei, in het Blue Collar Café te Eindhoven, tickets koop je hier.
Foto’s: Charlotte Grips