Memoriam – The Silent Vigil

The Silent Vigil is het tweede album van de Britse deathmetalband Memoriam en het komt nauwelijks een jaar na For The Fallen. Spreken we dan van haastwerk? Eigenlijk niet. For The Fallen bestond voor een groot deel uit het verzamelde werk van drie demo’s van Memoriam, een reeks waar de band reeds in 2016 aan begon. Toch lijkt het erop dat de band het ijzer wil smeden terwijl het heet is. Voor heel wat deathmetalfans is Memoriam nog steeds een fris en nieuw gegeven, ondanks het feit dat alle leden een verleden hebben dat diep geworteld is in de (death)metal.
 
Terwijl For The Fallen in hoofdzaak voortbouwde op het werk van Bolt Thrower, de vorige deathmetalband van Memoriam-zanger Karl Willets, lijkt de band op The Silent Vigil meer een eigen gezicht te hebben. Er wordt bv. vaker melodieus up-tempo (zoals op From The Flames) gespeeld dan old-school mid-tempo (Nothing Remains), hoewel dat laatste toch het overwicht houdt. Het groepsgeluid klinkt bovendien organischer, wat wel mocht verwacht worden van een band die ondertussen al langer samen speelt.
 
De stem van Memoriam-opperhoofd Willets heeft op dit nieuwe album duidelijk meer korrel dan op For The Fallen. Was het een productionele keuze om dat deze keer niet te verdoezelen of is zijn stem echt een paar niveaus achteruit gegaan? Willets is nooit een nachtegaal geweest en het jarenlange opnemen en touren met een deathmetalband heeft dat uiteraard enkel erger gemaakt. Reeds op de laatste, uitgebreide tournee van Bolt Thrower had Willets al stemproblemen, een euvel dat verholpen of toch gestabiliseerd leek op For The Fallen en de bijhorende korte tournees.
 
Vermoedelijk was het toch een productionele keuze om niet aan Willets stem te gaan schaven in de studio. Ook in de opnames van de instrumenten ging er wel veel aandacht naar het vinden van de juiste balans, maar minder naar het zoeken van het perfecte, afgeborstelde geluid per instrument. Dat geeft de tracks van The Silent Vigil een beetje een punky live-vibe, alsof je als luisteraar mee in de opnamestudio staat.
 
De deathmetal op The Silent Vigil is om duimen en vingers bij af te likken. Vaak gewoon eenvoudig old-school death. Tempo, opbouw, de hooks en de breaks, … alles zit juist. Bovendien houdt Willets als songschrijver nog steeds de vinger aan de pols van de actualiteit. We Bleed The Same heeft bv. een stukje van de laatste toespraak van Martin Luther King, die 50 jaar geleden vermoord werd, maar ook zonder die openlijke referentie geeft deze track een ongemakkelijke update van de discriminatie in de wereld. In Nothing Remains gaat het over de impact van dementie en op Soulless Parasite over mensen die zich voordoen als vrienden, maar die achter misbruik van je maken.
 
The Silent Vigil is alles bij elkaar een fijn deathmetalalbum met een paar kleine verrassingen. Jammer dat de organisatoren van de grotere metalfestivals Memoriam over het hoofd hebben gezien voor deze zomer.