Mercelis – B52 (Eernegem, België) 09/09/2022

Mercelis tourt door Vlaanderen met het album White Flemish Trash, een parel die vanwege de viruspandemie een beetje zijn stek onder de spotlights gemist heeft, maar wel makkelijk zijn weg vindt naar de muziekkoper die al eens een vinyl bestelt. De B52 in Eernegem is voor deze synth/gitaarrockband misschien niet helemaal de juiste setting en de club was niet uitverkocht, maar op dit moment zijn we in Vlaanderen blij met elk concert dat niet afgezegd wordt door een tegenvallende ticketverkoop.
 
Als support had Mercelis het duo Matt Watts en Nicolas Rombouts aangekondigd. Dat is niet zo verwonderlijk: Watts doet de backing vocals bij Mercelis en Rombouts was de producer van het recentste album van mercelis. En samen hebben Watts en Rombouts Muted Songs For Piano uitgebracht, een worderlijk mooie acid trip van verdriet om een overleden vriend.
 
Pas toen het publiek binnensijpelde werd duidelijk dat Nicolas Rombouts die avond niet van de partij kon zijn, en dat zette toch een domper op de verwachtingen. Zonder hem kan Muted Songs For Piano niet live gebracht worden. Het werd dus een geïmproviseerde solo-set van de in ons België aangespoelde Amerikaan met zijn onvermijdelijke zwarte jekker.

Watts opende zijn korte set met een cover van Bullet van The Misfits, een indertijd controversieel lied over de moord op Kennedy. Voor het publiek was het niet meteen duidelijk of Watts daarmee al aan zijn set begonnen was of dat hij zich misschien nog wat aan het inspelen was op een geleende gitaar. Daarna plukte hij een paar mooie parels uit zijn discografie: Your Love Is Not Your Own en Time Turns As An Engine uit How Different It Was When You Were There, Just Over The Highway uit Songs From A Window (zijn eerste ‘Belgische’ album) en Lay Your Years uit Queens, zijn jongste solo-album. Als toegift bracht hij het voorlopig nog steeds onuitgebrachte Caroline. En we hopen dat hij die track toch eens een kans wil geven in de opnamestudio.
 
Na die korte set blijft er een dubbel gevoel hangen. Enerzijds was dit de best mogelijke oplossing bij het wegvallen van Watts’ partner in crime en getuigt het van moed om onvoorbereid het podium op te stappen, maar anderzijds kon dit toch niet volledig het gat vullen dat het verwachte Muted Songs geslagen had.

Mercelis deelde met het album White Flemish Trash vorig jaar, in volle corona, een kopstoot van jewelste uit. Dat album kwam zo maar even 16 jaar na het vorige uit en bijna 30 jaar nadat Jef Mercelis  ‘ontdekt’ werd in Humo’s Rock Rally, de Belgische evenknie van de Grote Prijs van Nederland. De band bestaat vandaag behalve uit de imposante Jef Mercelis (zang en zowat alles wat je een Korg aan geluid kan tevoorschijn toveren) nog uit gitarist Teuk Henri, drummer Patrick Clauwaert en Watts als backing vocalist.
 
Wie gehoopt had dat Mercelis op deze tournee ook ouder werk vanonder het stof zou halen, kwam in Eernegem bedrogen uit. Maar ook met enkel tracks van White Flemish Trash kan je al ruim een uur vullen. In de set ontbraken van dat album enkel Lucky en Fortune. De aftrap werd gegeven met een ‘Goede avond, motherfuckers’ en dan de eerste noten van Headlights. In de studio-versie is dat al één massieve brok donkere, bezwerende synth-rock en live gaat deze song daarin in de overtreffende trap. Dat geldt voor zowat elke track van de live-set : zwoeler, intenser, dreigender. Nu eens helt het overwicht naar de Korg van Mercelis en dan weer naar Teuk’s gitaar, met de drums flegmatiek op de achtergrond. De meeste kracht ligt evenwel in de lyrics en de volle, diepe stem van frontman Mercelis. Nu eens zwoel en soulvol (op Low Motion), dan weer dreigend en imponerend (op No Future). Die song was misschien wel het hoogtepunt van de avond: een dreigende mantra met het herhalen van één zin: They give to the people what the people don’t need, and they make them pay for it. Er bestaat geen andere zin die onze huidige maatschappij beter samenvat.

Andere hoogtepunten waren White Flemish Trash, waarvoor de band die dag in een clip opnam in de B52, en die door Jef Mercelis met een knipoog in het Frans aangekondigd werd, en het tot EBM/dancerock verbouwde Extremadura. Als toegift kreeg het publiek in Eernegem nog het nieuwe nummer Twilight.
 
White Flemish Trash was vorig jaar een comeback die we niet meteen hadden zien aankomen, maar we zijn alvast blij dat er nu al nieuwe nummers zijn. Dat betekent hopelijk dat we niet nog eens 16 jaar moeten wachten op een volgend album.