Oorspronkelijk was St Matthieu het tweede, en laatste, album van de band Mercury Rain. Opgericht in 1994 door een stel jonge honden uit Bristol. Bassist Jon Hoare (ex-Crisis), drummer Andy Pester (ex-Crisis, ex-Barking Spider) en gitarist Dion Smith gaan samen ‘lekker metal spelen’. Sonia Porzier (ex-Tears Of Ea) reageert op de advertentie waarin een zanger(es) gevraagd wordt, en laat de band kennis maken met het album Oceanborn van Nightwish. Dit zou bepalend zijn voor de richting die de band op zal gaan met de muziek. Omdat de band al vijf instrumentale nummers klaar had liggen, was het alleen een kwestie van de vocalen toevoegen en de eerste EP was klaar om aan de wereld gepresenteerd te worden. In 2006 wordt de band opgeheven, maar niet voor lang. Eind 2008 gaan Hoare, Porzier en gitarist Rich Shillitoe met elkaar aan de slag. Er wordt hard gewerkt aan het album Sands Of Time dat helaas nooit in de winkels zal komen. Acht jaar later, aan het eind van 2016 gaat het drietal weer bij elkaar zitten en wordt besloten om St Matthieu opnieuw uit te brengen.
Het album wordt geremastered en er worden extra nummers toegevoegd. Van het debuutalbum Dark Waters komen The City Of Ys, Bride Of The Dark en The Boat Of The Dead op het album. Van het moeilijk te vinden debuut Where Angels Fear komen de nummers Incubus en Amber Reflections op het album. Dit zorgt voor een veertien nummers tellend album, goed voor vijf kwartier muziek. Het album opent verrassend met een Franstalig nummer Tales From Beyond, Het is een nummer dat rustig opbouwt, er zit wat galm achter de zang waardoor het haast iets kerkelijks krijgt. Direct hierna volgt Sanctuary, met mooi gevormde koorpartijen, stevige gitaar akkoorden en met een iets hoger tempo. Langzaam gaat het album tot leven komen. De nummers hierna worden al sneller gespeeld, snelle gitaar riffs en roffelende drums zijn sterk vertegenwoordigd. Het titelnummer duurt ruim tien minuten en laat diverse muzikale wendingen horen, van hard naar zacht, van intiem naar indringend. De ontwikkeling van de band is goed te horen als we ineens terug gaan naar de oudere nummers. City Of Ys en The Boat Of The Dead klinken minder zwaar en zijn van een ander kaliber. Het geluid klinkt wat minder gepolijst. Incubus en Amber Reflections zijn duidelijk uit de begintijd. Het laatste nummer is eigenlijk een akoestisch rock nummer, bijna een ballad.
Dit album toont wel aan dat deze muziek onverslijtbaar is en eigenlijk is het nu afwachten of de band als nog een nieuw album gaat opnemen. Vooralsnog doen we het met deze uitgave, die ook nog een interview bevat met de bandleden.