Onbekende taferelen voor mij aan de deur van Dynamo vandaag: om 15 uur staat er al een rij metalheads voor de show die op het vroege zondagtijdstip van 16 uur zal beginnen. Voor een zaal met een capaciteit van 450 mensen is een uur tussen deuren open en aanvang show meer dan genoeg tijd om alle aanwezigen rustig naar binnen te kunnen leiden, dus deze “groupie-taferelen” die ik bij female fronted metal verwacht verbazen mij een beetje. Of gaat er toch iets heel speciaals gebeuren?
Naast een verrassende set met een zeer eigen geluid en interpretatie van thrash metal siert de attitude waarmee de band op het podium staat: zonder in geslijm te belanden wordt het publiek op een oprechte manier bedankt in grote getallen aanwezig te zijn op deze middag, en ook de Dynamo crew ontkomt niet aan een bedankje voor de hartelijke ontvangst. Het kenmerkt Jonas dat hij beseft dat je niet zomaar op een podium kunt staan en een setlist af kunt werken: hij laat geen poging onbenut om het publiek op te hitsen. Zoals te verwachten bij een support act lukt dat ondanks de verwoede pogingen maar ten dele, maar dat mag de pret voor de band niet drukken. Een prima set en een verrassende kennismaking met deze band zijn het gevolg. Heel klein puntje van “kritiek”: het gitaargeluid van beide gitaristen ligt heel dicht tegen elkaar aan, waardoor de diversiteit in geluid wat bijv. een Iron Maiden voor elkaar krijgt net niet helemaal aanwezig is. Maar dat kan ook een bewuste keuze van hun en een kwestie van smaak van mij zijn…
De geschiedenis van Metal Church gaat terug tot in de 80’s, en de band heeft z’n roots in de West Coast Metal Scene. Met het eerste gelijknamige album kregen ze meteen vaste voet aan de grond in de scene, en de band mag gerust tot de klassiekers gerekend worden die aan de wieg van de metal gestaan hebben en nog steeds bij de top horen. Mede verantwoordelijk hiervoor is zanger Mike Howe, die met z’n unieke stemgeluid en z’n ongekende bereik in een adem genoemd mag worden met o.a. Geoff Tate en Todd la Torre. Met z’n eigenlijk best wel brave voorkomen (korte haren, braaf gekleed en bijbehorende uitstraling) vormt hij eigenlijk een beetje een tegenstelling tot z’n ‘stoere’ achtergrond: de rest van de band die redelijk onopvallend maar wel met continue metal-poses hun werk feilloos doen. Ik zeg redelijk onopvallend, want hoewel ze allesbehalve doods op het podium staan is het de energieke uitstraling van Mike die ‘m zowel letterlijk als figuurlijk continu op de voorgrond van het podium plaatst. Net als voorgaande keren is z’n performance vlekkeloos en dwingt respect af. Het zou saai gaan worden om hier in een reeks complimenten te vervallen: ben je een liefhebber van de band / muziek: dan heb je hier gewoon een topavond!
Ook qua setlist zal er niemand klagen: Needle and Suture, Reset, No tomorrow en Killing your time komen langs: het laatste album IX wat vorig jaar uitgebracht is komen voorbij. De rest wordt aangevuld met een mooie vertegenwoordiging van hun discografie. Terecht wordt niet geaccepteerd dat de band het podium zomaar verlaat zonder nog een keer terug te komen. Als Badlands gespeeld is en Human factor aangekondigd wordt, besluit echter een versterker de geest te geven en moet de band een onverwacht abrupt einde aan hun show maken. Ze beloven dit echter goed te maken door, wanneer ze zich omgekleed en opgefrist hebben, extra lang bij de merchandise stand te blijven hangen. En als ik naar buiten loop kijk ik deze keer eens niet op een indrukwekkende avond maar op een indrukwekkende middag terug. want het is 19 uur: de avond is net begonnen…
Setlist Metal Church: Fake healer – In mourning – Needle and suture – Start the fire – Reset – Gods of a second chance – Date with poverty – No tomorrow – Watch the children pray – No friend of mine – Killing your time – Beyond the black – (encore) Badlands – Human factor.