Metal Factory Showcase # 2 – Dynamo (Eindhoven) 01/02/2017

Het is weer zover… De studenten van de enige echte metal opleiding The Metal Factory mogen hun talent weer etaleren. Daar hoort natuurlijk ook een recensie bij, dus bij deze.
De aftrap is voor de groovende metal van Polytope. Het slagwerk staat voor op het podium wat dan ook het belang daarvan bij deze band onderschrijft. Vooral de vocalist weet op te vallen door zijn elastische stemgebruik, van clean vocals tot screams, hij heeft het allemaal in huis.
De volgende band heeft een controversiele naam, Echt Kut. De muziek van deze groep is alles behalve dat. Met een vocalist die zich de longen uit het lijf schreeuwt en altijd prima gitaarwerk van vlogger Emmelie Herwegh wordt een niet onverdienstelijke set neergezet.
Extrusion speelt een set met prima death metal. De riffs zijn hoogstaand niveau, je moet er bijna wel op headbangen. Het klinkt lekker zwaar, de grunts van de frontman zijn prima in orde. Denk dat het mijn persoonlijke favoriet van de avond is.
Big Fat Snails geeft aan niet zeker te weten welke genre ze spelen, ze noemen het zelf gewoon teringherrie. Persoonlijk zou ik, als ik een gooi moest doen naar het genre zou spreken over blackened death metal hoewel ik op basis van de naam eerder sludge of stoner had verwacht. Bonuspunten voor de poses van de zanger, die zich weet voor te doen alsof ie voor een vol stadion staat en voor de roodharige bassiste die laat zien dat je als bassiste net zo goed kunt rocken als de gitarist en niet stil hoeft te staan.
Kingsbury speelt lekker ouderwetse rock ‘n’ roll in het straatje van Joan Jett, Danko Jones, Eagles of Death Metal en Motörhead. Dat is ook precies wat je verwacht als je de heren ziet opkomen in hun jeans look. Bij het eerste nummer twijfel ik even over de kracht van de stem van de vocalist, maar hij komt er met elk nummer beter in en het eindresultaat is prima.
Breed of Judgement staat waarschijnlijk het meest zelfverzekerd op het podium. Met nummers over serial killers weten ze het publiek prima te boeien. De sound lijkt wat te neigen naar deathcore maar blijft net iets meer steken in iets meer traditionele death metal.
Tot slot dan Para Black. Met een vocaliste als Micky Huismans (End of the Dream) vergeet je al gauw dat er ook nog een band aan het spelen is. Met haar krachtige stemgeluid en professionele podium uitstraling wordt een optreden neergezet dat wellicht een stuk minder metal is dan de voorgaande optredens, maar zeker zo boeiend.
Al met al heb ik weer vol verbazing staan kijken en luisteren naar wat een enorm talent op The Metal Factory rondloopt. We gaan nog veel van deze jongelui horen!