Op deze tweede showcase van het jaar veel nieuwe gezichten, want veel eerstejaars. Nin Bumsan, de zangeres van de eerste band, Nin this Moment draait echter al langer mee op de opleiding maar zo in vorm als vanavond heb ik haar nog niet gezien. Heeft ze anders toch iets van schroom om zich helemaal te geven is dat vanavond niet het geval. Wellicht komt het omdat ze dit keer het gezicht wat voorzien heeft van een verfje net als de andere bandleden om zo een horror-sfeertje neer te zetten. De lichte, vrouwelijke zang combineert ontzettend goed met het zware contrast van de industrial / death metal inslag van de rest van de band.
Up next is Rune & Scape met de roodharige Rune als frontvrouw. Jawel, net als bij de eerste band danken ze de naam aan hun frontvrouw. Melodieuze hardrock met prima cleane vocals die me een beetje doen denken aan het nieuwe project van Floor Janssen, Northward (Nightwish / ReVamp / After Forever). Deze dame kan het nog ver schoppen met haar mooie stem en voorkomen wanneer haar zelfvertrouwen op het podium wat meer groeit.
De progressieve metalband Down the Glass speelt technisch hoogstand maar het geluid weet me niet helemaal te pakken.
De volgende band noemt zich Rammsteyn maar het industrial geluid met wat nu-metal invloeden doet zich daarmee te kort. Hun geluid is zeker origineler dan dat en sommige nummers zijn verrassend catchy maar toch heavy. De aankleding van de heren en creatieve samples maken de show helemaal af.
Kerosine impressed met een frontman met twee kunstbenen die werkelijk een ontzettende, fantastische stem heeft met een geweldig bereik. Perfect ondersteund door een Mastodon-achtige band is dit toch wel een optreden waar de mondjes van open vallen. Erg benieuwd naar meer van deze geweldige zanger.
Buried Son speelt redelijk standaard ietwat blackened death metal. Maar standaard wil niet zeggen dat het niet knalt! Er komt dan al gauw een ontzettend brute moshpit op gang.
Epicenter of Pain is toch wel de verrassing van de avond. Met een commercieel klinkend metalcore geluid zetten ze een optreden neer dat zo in het voorprogramma van een Architects zou kunnen staan. Het samenspel en het plezier van de twee enthousiaste vocalisten is ontzettend aanstekelijk en de stemmen geweldig. De nummer zijn ontzettend catchy en toch hard. Dit mag niet bij een enkele keer blijven!
Ik ben weer zeer opgetogen over wat ik gezien heb en kom zeker de volgende keer kijken hoe de dames en heren zich ontwikkeld hebben. Van mij krijgen ze in ieder geval zeker allemaal een zeer ruime voldoende.
Met dank aan Martijn van Dijck voor het beschikbaar stellen van foto’s.