Klaar voor de derde dag MFVF. De vermoeidheid begint al aardig voelbaar te zijn maar toch hebben we vandaag een aantal leuke bands op de programmering staan. De eerste twee bands skippen we voor vandaag maar de rest pikken we gewoon mee. Vandaag staan er een aantal bands in de line up die nog wel eens voor leuke taferelen kunnen gaan zorgen en dat willen we natuurlijk niet missen. Bij aankomst staat er geen rij meer en kunnen we makkelijk parkeren. Op de achtergrond horen we dat er al druk gesoundchecked wordt.
Magistina Saga staat klaar om hun set te beginnen als we binnen komen. De songs allemaal in het Japans gezongen door Lori zijn voor de bezoekers verbaal niet te snappen maar dat drukt de pret totaal niet. Het enthousiasme van gitarist Urugi spat er vanaf en hier en daar spot ik in het publiek mensen die de nummers lijken te kennen. De set bestaat uit up tempo nummers die vol gas gespeeld worden. Ook nog wat rustiger werk zorgt voor een rust momentje in de set. Als laatste nummer wordt door de hele band nog een keer alles gegeven.
Enemy of Reality begint keurig op tijd. Iliana trad Deze band rondom frontvrouw Iliana vuurt een stevige set op ons. Iliana is goed bij stem, elke uithaal is loepzuiver. Ook is ze dankbaar dat ze mag optreden. Meerdere keren bedankt de het publiek zonder woorden maar gebaren zeggen genoeg.
Viper Solva bestaat uit een aantal ex leden van Trail Of Tears. Voor hen is het hun eerste optreden en dat is dan ook bijzonder dat wij hier getuigen van mogen zijn. Hun debuut album moet nog uitkomen en dat zal via Massacre records zijn. Het eerste nummer imponeert niet maar daar komt snel verandering in. Technisch zit alles goed in elkaar. Dit is typisch Noorse deathmetal met wat Lacuna Coil achtige invloeden. Een combi wat prima werkt. Ook hier wordt flink gas gegeven in de set en een flinke pot death metal wordt om onze oren gevlamd. Het is duidelijk dat deze mensen al een tijdje in de scene meedraaien. Helaas reageert het publiek maar matig. Is het de vermoeidheid die toch begint op te spelen bij de bezoekers? Heel erg jammer voor deze band want een goede support verdienen ze wel!
Holy Moses doet daar nog een schepje bovenop en gaat nog een tandje harder met hun trash metal. Zangeres Sabina heeft nu wel genoeg van alle liefelijke zangeressen die tot nu toe op het podium hebben gestaan en wil er vol gas voor gaan. Geen liefelijke zanglijnen voor haar maar grunten als een malle zijn hier de boodschap. Geen wonder ook dat ze dit goed onder de knie heeft want ook deze dame draait al een flink aantal jaren mee en kent de klappen van de zweep nu ook wel. Ondanks haar leeftijd kan deze zangeres nog steeds de jeugd bijhouden. Ook stage diven hoort daarbij. Al pakt dit niet helemaal vlotjes uit. Ze wordt niet helemaal goed opgevangen en dreigt daardoor bijna ten gronde te gaan. Toch wordt ze nog een ere rondje gedragen. Dat de bezoekers wel zin hebben in wat hardere muziek is ook duidelijk. Meerder mosh pits breken uit. Het MFVF publiek is nu wel wakker en opgewarmd. Ook menig keel in het publiek kan wel een vicksje gebruiken. Aan het eind van deze set kan ik ook maar één ding bedenken en dat is Holy Moses, wat een band!
Tijd voor de eerste bekende band voor mij vandaag Stream Of Passion. Zij laten voornamelijk nieuw werk horen en gooien zoals gebruikelijk veel enthousiasme en energie het podium op. The flying dutchmen zijn ook zoals gebruikelijk aanwezig. Marcela is goed bij stem en perst de ene na de andere loepzuivere noot eruit. Don ‘t let go blijft het erg mooi doen en bezorgt mij keer op keer kippenvel. Haunted doet het goed als laatste nummer. Nog één keer alles geven. Dat wordt ook in dank afgenomen bij het MFVF publiek. Menig weelderige haardos wordt in het rond gezwiept waar meerdere mensen ook morgen nog van kunnen nagenieten.
Daarna is het tijd voor Xandria. Zij sluiten vandaag hun Amerikaanse tour af die zes weken geduurd heeft. Voor ons is het nu de tweede keer dat we Xandria met Dianne live zien en weten dat dit genieten gaat worden. Nummers als Cursed en Ravenheart komen mooi uit de verf en worden loepzuiver gezongen. Ook materiaal van het nieuwe album ontbreekt niet in de set. Ook hier spat het enthousiasme van de band af en dat brengen ze ook goed over op het publiek. Alles wat door Dianne gevraagd wordt volgt het publiek ook gewillig op. Ook de gekke bekken en interacties van Steven blijven briljant. Kortom, genieten op alle manieren van deze band. Voor we erg erg in hebben wordt het laatste nummer alweer aangekondigd en horen we door het publiek reacties van “nu al?!”. De set wordt afgesloten met Valentine en het dak gaat eraf!
Tijd voor weer wat harder werk en dat vinden we bij Arkona. Het eerste wat opvalt is dat er deze keer geen traditionele kleding gedragen wordt. Hoort het bij de nieuwe cd? Al snel komt hier duidelijkheid in want ze hebben wat problemen met hun podium outfits. Deze zijn zoek geraakt op een luchthaven. Gelukkig drukt dit niet de pret en geven ze vol gas. Ondanks Masha’s oneindige energie en gestuiter op het podium reageert het publiek maar lafjes maar daar weet Masha wel raad mee. Als er om een wall of death gevraagd wordt splitst het publiek zich gewillig in twee. Daarna breekt de hel los en is het hek van de dam. Nog weinig bezoeker blijft stil staan en wordt het toch nog één groot feest.
Als laatste band van dit weekend staat Therion op het programma. De bandnaam ken ik wel maar heb deze band nooit live gezien. Volgens een aantal bezoekers mag ik deze band niet missen en dat doe ik dan ook niet. Deze band zet een set neer wat haast een rock/ metal opera lijkt. Ze valt moeilijk in een hokje te plaatsen maar dat maakt het alleen maar leuk! Het is mij gelijk duidelijk dat ik deze band niet voor het laatst heb gezien. Ondanks het ook stevige werk wat ze neer zetten blijft het wel toegankelijk om naar te luisteren. Ook op het podium wordt voor genoeg interactie gezorgd onderling maar ook naar het publiek toe. Linnea Vikström en Sandra Laureano zorgen voor de vrouwelijke vocalen die mooi uit de verf komen. Masha doet ook nog een paar nummers mee maar kampt met technische problemen. Hoe hard ze ook haar best doet, haar microfoon weigert om ons mee te laten genieten. Toch laat ze haar niet uit het veld slaan en regelt een andere microfoon. Ook deze weigert helaas. Zonde! Als dan ook nog de clicktrack uitvalt is het hek helemaal van de dam. Ook hier wordt een creatieve draai aan gegeven door de band. De microfoon van frontman Thomas Vikström doet het nog wel en de gitaar van Christian doet het ook. Wat doe je dan? Juist een wedstrijdje elkaar na spelen. Wat volgt zijn pakkende uithalen van Thomas en jankende gitaarsolo’s van de Christian. Alsof het zo in de set hoort entertainen de mannen ons smakelijk. Gelukkig zijn de technische problemen snel opgelost en kan de band weer verder knallen. Helaas moeten wij nog een flink eind rijden en is het voor ons tijd om richting huis te gaan. We hebben wel een duidelijke eerste indruk gekregen van deze band en die was zeker niet slecht.
Helaas is er al een einde gekomen aan drie geweldige dagen MFVF. De organisatie heeft flink zijn best gedaan om er weer wat leuks van te maken. Top geregeld! Volgend jaar zal er geen MFVf zijn maar in 2016 komt het festival terug! Tot dan!