We rijden al vroeg in de middag richting België. We droppen onze spullen bij ons logeeradres en rijden daarna richting de Oktoberhallen in Wieze waar dit jaar voor de twaalfde keer Metal Female Voices Fest zal plaatsvinden. Dit festival bied podia voor alleen maar female fronted bands. Voor ieder is er wel wat te vinden. Reden genoeg om dit festival te bezoeken.
Wanneer we bij de oktoberhallen arriveren staat er een korte wachtrij bij de ingang met toch een aantal bekende gezichten ertussen. Vlot kunnen we de fotopas ophalen en ons naar binnen begeven. In de zaal zelf krijg ik wel het idee dat ik op het foute adres ben. Stampende house muziek galmt door de speakers. Aan het al aanwezige publiek te zien ben ik wel aan het juiste adres. Een donker geklede menigte vult mondjesmaat de zaal.
Diary Of Distruction bijt het spits af vandaag. Deze Franse band is blij vanavond hier te spelen. Hun set bestaat uit een aantal death metal, melodische en zelfs metalcore nummers die niet altijd even strak gespeeld worden. Gelukkig mag dit de pret niet drukken. Frontvrouw Audrey neemt zowel de cleane zang als grunts en screams voor haar rekening. Dit zet zij met volle overtuiging neer en laat een diepe indruk achter. De band geniet van de aandacht die zij krijgen van het kleine publiek. Het is tenslotte nog vroeg en er zijn nog maar weinig bezoekers in de zaal.
Na een korte ombouw van het podium is het tijd voor
Ayin Aleph. Deze band rondom Ayin zet een complexe set neer van jazz, progressieve metal met barok invloeden. Ook de combinatie van opera achtige zang die ook weer gecombineerd wordt met grunts is opmerkelijk. Een knap staaltje werk wat menig publiek niet lijkt te snappen. Juist door de complexiteit komt de set misschien wat rommelig over. Ondanks dat het publiek maar magertjes reageert en verveelt lijkt, doet Ayin wel haar best om deze te entertainen. Mede door haar outfits en andere attributen weet zij toch de aandacht te houden van het publiek. Met vlagen lijkt haar performance tegen het cabaret met een vleugje burlesque te zitten. Wat best amusante taferelen geeft. Helaas komt er ook hierop weinig respons vanuit het publiek. Misschien zitten er nog niet genoeg pilsjes in de man om deze band te kunnen waarderen. Jammer!
Voor even is er een kleine onderbreking.
Saeko Kitamae brengt één kort nummer ten gehore met de vraag naar hulp voor de slachtoffers van de aardbeving en de daarop volgende nucleaire ramp in Japan. Saeko vergeet met momenten haar tekst maar dat is haar vergeven het is ook emotioneel en ze is ook niet fit. Eerder vandaag stond ze ook al met een mondkapje op in het publiek. Het bewijst dat ze echt niet lekker is. Het nummer Light of Life is op internet te vinden en downloaden via Spotify, ITunes en Amazon. Alle opbrengsten gaan volledig naar de slachtoffers van de ramp.
MFV United sluit deze eerste dag af van MFVF. Vorig jaar was niet helemaal een succes met de Eve’s Apples. Erg benieuwd ben ik naar deze setting. Dit jaar staan er opmerkelijk minder zangeressen op de aankondiging. Dit jaar vinden we Karolina Pacan, Iliana Tsakiraki, Mariangela Themurtas, Kassandra Novell, Maxi Nil, Ailyn Giménez en Saeko Kitamae op het podium om hun covers te zingen.
Nummers als
We’re Not Gonna Take It (Twisted Sister) en
Send Me An Angel (Scorpions) mogen zeker niet in deze set ontbreken en deze worden met verve neergezet door
Karolina Pacan.
Wanneer Iliana het nummer
Whisper van Evanescence nog strakker neerzet dan Evanescence zelf besef ik dat we hier te maken hebben met een aantal zangeressen van formaat. Ook
Bless the Child van Nightwish wordt super strak neergezet en zorgt voor een uitzinnig publiek. Dit is dan ook een nummer op het lijf van Iliana geschreven.
Ook
Ailyn heeft een mooi setje snaren in haar lijf zitten waar ze mooie kunstjes mee kan. Dit doen zij met de
nummers
Uninvited (Alanis Morissette ) en
Fleurs Du Mal (Sarah Brightman).
Maxi Nil hoef je geen opera stem van te verwachten en gelukkig zet ze dat ook niet neer. Zij kiest voor
Trains (Porcupine Tree) en
On Most Surfaces (The Gathering).
Mariangela Themurtas kiest voor de meer old school rock nummers als
Perfect Strangers (Deep Purple) en
Gypsy.
Kassandra is van alle markten thuis en heeft ook een mooie breed bereik met haar stem. Zij kiest heel gedurfd voor het nummer
I walk alone van Tarja. Dat deze dame lef heeft dat wisten we al. Door een nummer van Tarja te kiezen maak je het jezelf niet makkelijk. Toch zet ze tot in de puntjes dit nummer prachtig neer. Alle uithalen worden loep zuiver neergezet. Heel erg knap! Als laatste zingen alle dames samen met Saiko en Sanna Salou nog één nummer en dat is zoals gebruikelijk
Stars (Hear’n Aid) en is het voor vandaag toch echt gedaan. Morgen en zondag kunnen we gelukkig nog genieten van nog meer bands! Voor nu, onder de wol en morgen fris weer op!