We maken ons klaar voor de eerste officiële MFVF dag. Het weer zit in ieder geval mee en we worden getrakteerd op een mooi herfstzonnetje. De temperatuur is nog wel een beetje laag maar dat mag onze pret niet drukken. Er staan vandaag een aantal bands in de line up die de Oktoberhallen flink op zijn funderingen zullen laten trillen. Ook staan er een aantal onbekende bands op het programma waar wij ons door laten verrassen. Een ding is zeker, dat organisator Val van Japan houdt is een feit. We mogen dan ook een aantal Japanse en andere Oosterse bands verwelkomen vandaag. Genoeg om naar uit te kijken dus.
We komen bij de Oktoberhallen aan terwijl Mourning Sun hun laatste nummer speelt. Na een korte ombouw is het tijd voor het Japanse Ancient Myth. De zangeres geeft in haar praatje aan dat ze wat nerveus is en niet goed uit haar woorden komt daardoor. De band is wel blij dat ze hier vandaag mogen staan. Ondanks hun enthousiasme komt de set niet goed uit de verf. De set komt rommelig over. De toets partijen zijn storend slordig. Wellicht is de rest van de band toch zenuwachtiger dan gedacht, wat hen parten speelt. Hier en daar zie ik toch wat knikkende hoofden in het publiek maar de band krijgt het publiek maar moeizaam mee.
De volgende band die het podium betreedt is het Taiwanees Crescent Lament. Iets eerder dan gepland starten zij hun set. De band zet een strakke set neer met technisch dik in orde nummers. Het gebruik van een erhu (een traditioneel Chinees strijk instrument) geeft het een aparte sound in de nummers. De band met frontvrouw Muer Chou heeft het duidelijk naar hun zin on stage. Ze zoeken de interactie op met elkaar en ook het publiek vind het prima te pruimen. De lyrics zijn, voor zover ik het goed gehoord heb allemaal in het Taiwanees wat het een aparte band maakt in combinatie met hun symfonische metal die zij ten gehore brengen. Je waant je als het ware in een chinees restaurant met zijn typische achtergrond muziekje, alleen is deze wat meer heavy. Sambal bij? Nee, metal!
Het is in tussentijd al wat later op de dag en tijd om de Oktoberhallen op zijn grondvesten te laten schudden. Wat meer geweld krijgen we met het Vlaams-Nederlandse Spoil Engine. We krijgen melodieuze trash metal om onze oren gevlamd en dat doet deze band met verve. Een wall of death, crowdsurfen,… Spoil Engine vraagt het, wij draaien het. De ene moshpit na de andere breekt uit en frontvrouw Iris Goessens windt met gemak het publiek om haar vingers. Tijd voor een praatje is er weinig, maar des te meer tijd is er dus om fast forward en vol gas door de set te razen. Het MFVF publiek is nu wel wakker geschud en weet deze band ook zeker te waarderen. We krijgen ook nog een klein cadeautje door middel van Doomed to Die, een nieuw nummer wat ten gehore gebracht wordt. Deze zal in 2017 verschijnen op het nieuwe album wat de band zal uitbrengen. Jammer genoeg vliegen de veertig minuten die de band heeft zo voorbij en is het alweer tijd voor de volgende band in de line up.
Het is voor even tijd om het wat rustiger aan te doen en weer op adem te komen. De rust vinden we in de set van Savn. Frontvrouw Carmen kennen we nog van haar vorige band Midnattsol en als het zusje van Liv Kristine. Savn zet een goede set neer die menig fan zal weten te bekoren. Echter ben ik niet onder de indruk van de stem van Carmen. Ik ga niet zeggen dat het slecht is maar voor mij gaat deze snel vervelen. Er zit weinig bereik in en klinkt erg nasaal. Misschien kan hier nog aan gewerkt worden en klinkt het hierdoor live stukken beter. Ook lijkt Carmen niet helemaal zeker tijdens haar performance. Wanneer “big sister” Liv Kristine voor twee nummers mee mag komen optreden lijkt Carmen wat meer gerust gesteld en bloeit ze toch iets meer open. Mooi om de zusterliefde te zien en de warmte die Liv mag ontvangen vanuit het publiek. Het is duidelijk dat Liv nog steeds, ondanks de ellende van afgelopen tijd die toch goed zichtbaar is geworden bij Liv, een grote schare fans achter zich heeft staan. Artrosis uit Polen staat als volgende band op het podium. Hun typische filmische, gothic rock zetten zij strak neer. De Poolse lyrics geven het dan toch weer een eigen tintje tussen de Engelstalige lyrics voor de rest van de dag. Wat meer up tempo stukken wisselen elkaar mooi af met wat rustiger werk wat een mooie adempauze geeft deze middag.
Gedaan met de rust en het wordt weer tijd om een beetje gas bij te geven voor we allemaal in dutten. Kontrust staat als volgende band in de line up. Deze band heb ik heel erg naar uit gekeken om ze weer live te zien want zij staan garant voor een feestje van de bovenste plank. De set die zij op ons afvuren begint gelijk sterk met Dance. Dat de band zich niet al te serieus neemt met hun podium outfits is ook duidelijk. Frontvrouw Agata is in tiroler outfit gekleed. De mic stands van zowel Agata als frontman Stefan zijn mooi gedecoreerd met linten die ook alle kanten op worden gezwaaid. Vol energie spat Kontrust van het podium af met het nummer Adrenalin. Het publiek heeft duidelijk geen moeite met zich over te geven aan de magie die Kontrust heet. De ene voltreffer na de andere wordt op ons afgevuurd. Sock ‘N’Doll blijft het goed doen, net als de handpoppen die erbij horen. Bij On The Run gaat het publiek helemaal los en springt en blèrt erop los. Wat meer interactie komt er bij U say What. Het publiek wordt gesplit in twee kampen. De mannen tegen de vrouwen die ieder op hun eigen manier moeten reageren op U Say What. Wat zeg je, willen we meer?! Tuurlijk willen we dat en dat krijgen we met Rise Me Up, Hey DJ en afsluiter Bomba. Hoe hard het publiek ook roept om “we want more”, het zit er helaas echt niet in.
Dan maar verder met het Finse Battlelore. Ook zij zetten een strakke set neer die het publiek weet te overtuigen van hun kunsten. Compleet in Viking stijl gekleed en geschminkt, inclusief zwaard voor frontman Tomi Mykkänen. Voor mij is het de eerste keer dat ik deze band live zie of überhaupt iets van materiaal van hoor. Deze band is dan ook een zeer aangename verassing in de breedste zin van het woord. Ik geloof ieder woord van wat de band mij verteld in hun set. Het is echter niet de eerste keer dat deze band op het MFVF podium staat. In 2011 mochten zij ook al het podium betreden. De melodieuze metal die doelgericht op ons afgevuurd wordt komt goed aan en wordt met beide armen omarmd. Kaisa Jouhki als frontvrouw weet goed haar mannetje te staan tussen al het mannelijke geweld om haar heen. Een top band die zeker zijn plek op de affiche wel verdiend heeft.
Tijd vliegt voorbij als je het naar je zin hebt. Zo ook weer vandaag. Het is alweer tijd voor de één na laatste band voor vandaag en die vinden we in MaYaN. De set steekt van wal met Descry die gelijk vol gas over gaat in Burn Your Witches. Een persoonlijke favoriet waar Henning mag schitteren met zijn cleane zang. De band staat vandaag ook full force op het podium. Niet alleen Marcela Bovio maar ook Laura Macrì staat op het podium om hun rol in de vrouwelijke zang te voorzien. Een waar genot is het om haar ook weer live te mogen zien met MaYan. Ook voor haar moet het heerlijk zijn om, na wat ingetogener te mogen optreden met Andrea Bocelli, nu vol gas los mogen te gaan. Helaas missen we Merel vandaag op gitaar omdat zij op tour is met Delain. Jord Otto staat als vervanger zijn mannetje en pingelt er rustig op los op zijn gitaar. Ook in deze set wordt de ene voltreffer na de andere op ons afgevuurd. Nummers die de set voorbij scheuren zijn: The Savage Masacre, Bloodline Forfait, Human Sacrifice, Paladins of Deceit, Symphony of Agression. Een moment om voluit te shinen krijgt Laura bij de ballad Insano. Zonder moeite pakt zij het MFVF publiek in met haar betoverende operastem. Zoals Mark al aankondigde moet de rust niet te lang duren en gaan we vol gas weer met de set verder. Ook Marcela weet van aanpakken met haar vocalen en doet dit meerdere malen in het Spaans. Ook Mark krijgt versterking bij zijn grunts door mister grunts himself, George Oosthoek. Helaas wordt de band ook getroffen door wat ongemakken. Zo heeft Frank Schiphorst een klein ongelukje gehad waar hij zijn voet bij bezeerd heeft. Voor hem dus geen headbang festijn of rond sjezen op het podium maar op een stoel vol gas gaan op zijn gitaar om zijn voet te ontlasten. Ook Ariën van Weesenbeek treft het niet. Hij is geblesseerd aan zijn rug maar lijkt daar tijdens het drummen geen last van te hebben. Hij gaat behoorlijk los op zijn drums en doet zijn naam “The Beast” dan ook eer aan. Veel te snel vliegt ook deze set weer voorbij en is het alweer tijd voor Leaves’ Eyes.
Leaves’ Eyes had beloofd er een speciale show van te maken op MFVF. Zij komen hun belofte na en hebben hun welbekende Viking schip meegenomen, wat eerder ook al werd gebruikt voor de dvd opname En Saga I Belgia op MFVF een aantal jaartjes terug. Tijdens de intro komen een heel leger aan Vikingen het podium en het schip op gelopen. Ik heb ze niet geteld maar dat ze het ruime podium kunnen vullen met zijn allen is duidelijk. Het geeft wel een mooier compleet beeld dan bij de dvd opname. Niet veel later volgen ook de bandleden en wordt Halvdan the Black op ons afgevuurd. Dat Elina goed bij stem is staat als een huis boven water. Ook staat zij zelfverzekerder op het podium dan tijdens de FemME Clubshow een tijd geleden en mag ook nu met recht het nieuwe gezicht en leading lady van Leaves’ Eyes genoemd worden. De set neemt ons mee door de hele Leaves’ Eyes historie waardoor ook persoonlijke favoriet Farewell Proud Men voorbij komt. Om de show nog meer body te geven is er ook gedacht aan genoeg pyro’s en co2 kanonnen die rijkelijk aanwezig zijn. Voor de mensen op de eerste rij misstaan zakjes marshmallows niet om even te mogen smelten boven het vuur. Elina en Alex hoeven maar weinig moeite te doen om het publiek naar hun hand te zetten want dat doen ze uit zichzelf al. Het dak gaat eraf en het publiek wat nog aanwezig is geniet en smult van deze set. Leaves’ Eyes heeft altijd al een speciale band gehad met MFVF verteld Alex. Het is inmiddels al de achtste of negende keer dat de band op de planken van het festival mag staan. Hij is dan ook ontzettend dankbaar voor alle support van de fans die aanwezig zijn. Dat Leaves’ Eyes blij is hier mogen te staan is ook duidelijk door de energie die van het podium af spat. Ook onderling tussen de bandleden zit het wel snor en met regelmaat wordt er onderling contact gezocht. Bij Spirits’ Masquerade komt Elina van bovenaan het schip naar beneden gelopen met een masker op. Het misstaat haar niet en past prima bij de sfeer van het nummer. Voor je er erg in hebt kondigt de band alweer het laatste nummer aan. Het publiek is het er nog niet mee eens en wil meer. Ze hoeven niet heel erg lang hun best te doen want al snel komt de band weer het podium op om ons nog te trakteren op een paar nummers. Alex mag tijdens de eerste toegift zijn welbekende Viking pak aan en deze keer met brandend zwaard tijdens Hell To The Heavens. Ook deze past weer bij de stage setting want de meters hoge brandende zwaarden van de jubileum show Hyms Of A Decade zijn aanwezig op het podium. Met de nummers To France en Blazing Waters is het feest dan toch echt afgelopen en neemt de band nog even de tijd om een groepsfoto te maken met het publiek en al hun Vikingen. Een mooie waardige afsluiter voor deze eerste MFVF dag. Na nog wat napraten en borrelen is het ook voor ons weer tijd om onder de wol te kruipen. De afterparty laten we voor wat het is want morgen willen wij weer fris en fruitig aanwezig zijn wanneer de eerste band weer het podium zal gaan betreden.
Setlist Leaves’ Eyes: Intro, Halvdan The Black, Take The Devil In Me, Sacred Vow, Farewell Proud Men, My Destiny, The Waking Eye, Melusine, Twilight Sun, Galswintha, Fires In The North, Spirits Masquerade, Ocean’s Way, Swords In Rock, Edge Of Steel, Hell To The Heavens, To France, Blazing Waters, Outro: Haraldskvaedi