Live Verslag van de 6e Editie van Metalcafe Live in De Vorstin, Hilversum
Welkom, metalheads! Het is weer tijd voor een avond vol headbangen, moshpits en epische riffs bij de 6e editie van Metalcafe Live in De Vorstin, Hilversum. De avond begint met Niels, de organisator, die het publiek alvast lekker opzweept voordat de eerste band begint. En wat blijkt? Monica is jarig vandaag! Het publiek zingt luidkeels voor haar, wat een feest! Vandaag is het ook Dierendag, oftewel de dag van de metalbeesten. En ja hoor, in het publiek lopen daadwerkelijk beesten rond… roze flamingo’s om precies te zijn! Eén op het hoofd van iemand en eentje in de handen van een ander. 🦩
Eerste Band: Downcast Collision
De avond trapt af met Downcast Collision. Het eerste nummer, “Icarus”, duurt nog geen twee seconden of er ontstaat al een kleine moshpit! Zodra Monica aangeeft mee te klappen, doet het publiek enthousiast mee. En die solo, heerlijk!
Bij Cast Aside gaat het headbangtempo omhoog en de moshpit blijft doorgaan. Bij het begin van Rise Up zet het publiek zich zittend op de grond en begint te roeien. De vocalen zijn lekker en het nummer leent zich uitstekend voor een potje headbanggeweld. Af en toe moet moet je als bezoeker ook even een momentje rust pakken tussen al dat moshen door. Hoe kan je dat beter doen dan een potje te gaan kaarten? Midden tussen het publiek in met je kont op de grond wel te verstaan. Eerlijk toegegeven, het is wel een grappig zicht. Of vind dit clubje het misschien een beetje te traag allemaal? Of het publiek zin heeft om mee te zingen een idee? Na een korte test blijkt dit wel snor te zitten. Het tempo gaat omhoog met Spin Doctor en in het trage gedeelte blijkt dat het publiek echt kan zingen. Dan is het even stil voor het nieuwe nummer Hollow. Monica duikt even weg achter de banner, maar is snel weer terug. En ja hoor, zomaar uit het niets ontstaat er een circlepit!
Sinner heeft weer een lekker stevig tempo en een heerlijke groovy riff, met een door een bassolo gestart thrashstukje. Erg lekker! Het volgende nummer, “Overthrown”, heeft een videoclip. Het tempo gaat omhoog, gas erop! Bij Beyond the Gates… of Hell! krijgen we gelijk een lekkere gitaarsolo op weg naar een thrashy tempo en een circlepit. Het laatste nummer is een cover: Boys (Summertime Love). Een verrassend einde voor Downcast Collision!
Tweede Band: Axis Mundi
De tweede band van de avond is Axis Mundi, symfonische death metal met zowaar een toetsenist! “Castle Under Siege” begint wat traag, maar de headbangers weten er wel raad mee. Voor het volgende nummer, “Condemned”, vraagt de band nog even applaus voor de vorige band.
“Arachnophobia” volgt, met sterke vocalen en een lekkere grunt. De melodische passages, waar de keys bijna klinken als een viool, laten je de spinnen zo naar beneden kruipen. Hoewel de muziek echt goed is, is de publieksrespons wat minder. De voorste rij staat lekker onnozel te feesten (flamingo’s inbegrepen), maar de rest knikt een beetje met de hoofden mee.
Bij het nieuwe nummer “Beati Pauperes Spiritu” ontstaat er eindelijk een beetje een pit. Nooit geweten dat flamingo’s zo konden headbangen! Het volgende nummer, “Intertwine”, is langzaam, zwaar, diep en lomp. Nog steeds doen er een paar man fervent mee aan de voorkant, maar de rest van het publiek staat ingetogen te luisteren naar de vele solo’s en de symfonieën die van de toetsen afkomen.
Het laatste nummer begint met een sneller tempo, waar de pit gelijk op losbreekt. Met “Symphony of Winter Nights” eindigt de set.
Derde Band: Insurrection
De intro sounds beloven genoeg… dit wordt hard!
Het begint met The End of Honesty, waarin het trash tempo wordt gecombineerd met een niet aflatende scream en grunt. De flamingo’s duiken weer de moshpit in en het nummer heeft ook een aantal momenten die perfect zijn voor headbangen. Tijd voor pauzes tussen nummers is er niet, de band raast vrolijk verder met Hopeless World Below.
Naast me gaat er iemand hard onderuit, er komt iemand uit de moshpit geslingerd, die de onfortuinlijke bezoeker hard onderuit doet gaat. Hij komt daarbij vrij hard op de trap terecht en de cola vliegt daarbij door de lucht. Gelukkig is er snel ijs voor op de knie en een nieuw glas cola. Het lijkt gelukkig mee te vallen. De zanger heeft ondertussen heel even wat issues met zijn gitaar, die ineens veel te hard over de speakers komt, maar deze zijn zo voorbij.
De nummers zitten wat tussen death en thrash in. De band houdt het tempo erin en het publiek ook. De moshpit weet niet van ophouden. “The Outer Limits” intro wordt gebruikt als intro voor een nummer, ik denk Futile Existence. Lekker harde death metal in ieder geval. Dan worden we ook nog getrakteerd op een stagedivende Niels!
Tijd voor een intiem nummer… een dreunende intro… een trager nummer, maar wel lomp klinkend. Geen vocalen, wel veel gitaargeweld. Een prachtige compositie met veel gitaarsolo werk en een heerlijke groove.
Het nummer van de nieuwe cd, Crimson Skies, begint met een piano intro. Er is van het nummer ook een videoclip uitgebracht:
De zanger meldt: “Jullie hebben 5 seconden om een wall of death voor te bereiden. Zodra ik begin met schreeuwen… GO! En dat lukt! Een heel kort nummer, maar wat een energie. Het laatste nummer is Pull the Plug, een Death cover. Een waardig einde voor de death metal (zeker voor de ouwetjes in het publiek). Als we dan nog heel even wachten mag er toch nog eentje… zo kondigt Niels aan met een bebloed gezicht… Moshpits zijn soms best ongezond 🙂
“Moribund” is dan toch echt de laatste… toepasselijk vertaald als “near death”. En dat eindigt dan met Bassie en Adriaan’s afscheidsong… Dag vriendjes, dag vriendinnetjes, tot de volgende keer maar weer!!
Wat een avond… Volgende keer zijn we er weer bij!
