Op vrijdag de 13e zijn we naar het midden van het land getogen om maar liefst 3 bands te gaan beluisteren in De Vorstin in Hilversum. Het belooft wat goeds te worden, de vorige edities waren ook erg aangenaam. Tenminste, als je van de hele stevige metal varianten houdt. Er werd op de vorige edities volop gemoshed, geheadbanged en gecrowdsurfed, dus hopelijk gebeurt dat vanavond weer! De zaal is al lekker gevuld als we binnen komen en niet veel later kondigt Niels de eerste band met verve aan.
Oceans Turn Red mogen vandaag het spits afbijten. Het is een opvallende verschijning op het podium, want je verwacht toch iets in de richting van zwarte kleding. Niets is minder waar, de band staat in witte shirts, hemden en polo’s op het podium. De zanger zou zo van z’n werk bij de bank rechtstreeks het podium op kunnen zijn gelopen. De uit Friesland afkomstige band laat al meteen horen dat ze wel degelijk passen hier. Diepe harde breaks, dreunende riffs en extreme slowdowns zijn ons deel, waarbij de zaal gelijk lekker reageert. Bij het derde nummer ontstaat er zowaar een mini circle pitje! Er komt volgens de band binnenkort een nieuwe track op YouTube, iets om in de gaten te houden. Het drum en gitaarwerk mag hier en daar nog ietsje strakker, maar wat een potentie. De afwisseling tussen het tragere en wat snellere werk doet het uitstekend. Tijdens het laatste nummer begeef de zanger zich nog even tussen het publiek voor wat “dans moves”, maar daarna is helaas het einde van de set al gearriveerd.
Als iedereen weer terug is van de plas/rook/drinkhalen pauze is het tijd voor de volgende band, Man As Plague. Voor ze beginnen staat de zanger wat te stretchen en te rekken op het podium, waardoor we eigenlijk wel wat springwerk verwachten. Als ze eenmaal beginnen is wel duidelijk waarom hij wat moest oprekken, de zanger staat werkelijk geen seconde stil en stuitert van de ene kant van het podium naar de andere. De muziek past hier ook prima bij. Hier geen trage breakdowns en slowness… Nee, dit gaat in een sneltreinvaart vooruit en heeft geen intentie om ooit nog stil te gaan staan. De muziek is net zo energiek als de frontman zelf, die zich na een aantal nummers nog steeds gedraagt als een Duracell konijn met een batterij te veel. Heerlijk! Er wordt ook nog wat meegezongen, ook de bassist helpt vocaal nog even een handje met een brute stem. De moshpit staat intussen ook niet stil en ook de zanger heeft intussen de hele zaal rond gelopen, waar hij zijn vocals gewoon tussen het publiek er uit gooit. Hij geniet ook van het uitzicht, hij zou er naar zijn zeggen best voor betalen! Als hij de pit dan ook nog zover krijgt dat ze gaan “bootje varen”, is het feest compleet. Ze sluiten de set af met het brute nummer Chronos, waarbij de zanger nog even lekker gaat crowdsurfen. Met grote spijt moeten we daarna afscheid nemen van een kneiter van een metalband… of toch niet? Ze doen nog een toegift! Werkelijk geweldig, dit is een band die je gauw in je Spotify playlist moet zetten.
Alsof dit nog niet genoeg was, krijgen we ook Loyalty Ends Here. De band komt komt op met Alice DJ – Better Off Alone over de speakers! Om het foute feestje compleet te maken hebben de heren ook nog eens een soort regenboog glowsticks bij, die ze uiteraard aan het publiek weggeven om er een kleurig geheel van te maken. Als deze intro voorbij is, gaat het gelukkig over in een stuk snoeiharde metal, waar het publiek erg gelukkig mee is, de moshpit gaat namelijk weer helemaal los. De band kampt na een paar nummers heel even met een technische issue, maar die wordt leuk opgevangen met een wedstrijdje “SLAYEEEEER!” roepen in de microfoon. Een duidelijke winnaar komt er niet uit, maar het werkt wel goed om het moment op te vullen. Men roept ook nog mensen op om naar het skatepark in Haarlem te komen als figurant voor de opname van de videoclip voor de nieuwe single Deadweight. Na het nummer Voices is het even tijd voor een drumsolo, maar al gauw gaat de band verder. Tijdens Reclamation gaan er in de pit nog wat mensen tegen de vlakte, maar zoals dat hoort in de pit staan deze in notime weer op hun voeten om verder te kunnen moshen. Het laatste nummer is visueel nog het beste, aangezien de band het publiek uitnodigt om met hun op het podium te komen staan! Hier zegt natuurlijk bijna niemand nee tegen, met gevolg dat het podium compleet vol staat met headbangende mensen tijdens het nummer. Het einde van de set nadert dan toch en ook de outtro is natuurlijk zo mogelijk nog fouter dan de intro, DJ Paul Elstak schalt door de speakers met het nummer Turbo!! Toch grappig om te zien hoe een zaaltje met metal fans dan ineens weet hoe ze moeten hakken!
Metalcafe Live heeft zijn belofte weer waar gemaakt. Het was weer een avond met hele toffe bands, een ontzettend goeie sfeer en een goeie pit. Wat wil je als metal liefhebber nou nog meer?
