Terwijl in geheel Nederland op Koningsdag de kleur oranje overheerst is er ergens in Amsterdam een stadion wat daar totaal niet aan meedoet. Zwarte bandshirts met de naam Metallica domineren en dat kan niet anders, want de heren uit Los Angeles zijn in de hoofdstad. De aftrap van de 72 Seasons-tour is aanstaande en vandaag krijgt de Johan Cruijff ArenA de primeur. Metallica trapt af in Amsterdam en een vol stadion krijgt dan ook de eer om voor het eerst live-uitvoeringen van het nieuwe gelijknamige album te mogen aanschouwen.
Net zoals bij de vorige tour waarbij Metallica in de Ziggo Dome speelde wordt er gebruik gemaakt van het In-the-round principe. Het podium staat in het midden van het stadion en zo worden Metallica en ook de support-acts omringd door de fans., In principe hebben velen dan ook een goede kans om een glimp van de artiesten op te kunnen vangen. De muzikanten hebben dan ook de mogelijkheid om een rondje te lopen op dit podium en zo overal blikken met hun fans uit te wisselen.
Support-act spelen bij Metallica, het zal maar je taak zijn. Velen malen er niet om wat er speelt, je krijgt moeilijk het publiek met je mee en je staat ineens voor zo’n 50.000 bezoekers te spelen. Ook is alles qua techniek afgesteld voor de hoofdact. Wel is het natuurlijk de uitgelegen kans om je aan een grote massa te presenteren. Terwijl de bezoekers in Amsterdam via de vele ingangen en trappen het stadion betreden is Mammoth WVH al aan hun optreden begonnen. Mammoth WVH is het muzikale project van Wolfgang Van Halen, inderdaad de zoon van meestergitarist Eddie Van Halen. De band uit de Verenigde Staten is in ons land nog geen grote naam, mag bijvoorbeeld in 013 bij Alter Bridge in het voorprogramma staan, maar het overtuigen van een stadion is heel andere koek. Mammoth WVH speelt een energieke set, maar weet helaas niet te overtuigen. Frontman Wolfgang heeft prima gitaarspel in de vingers, maar het publiek in de Johan Cruijff ArenA is toch echt bezig met een mooie plaats bemachtigen en een drankje scoren aan de bar.
Deze vibe wordt tijdens Architects niet heel veel beter. De Britten hebben daarentegen wel heel wat meer vlieguren gemaakt en dat is duidelijk te zien. De band bestaat al bijna twintig jaar en vangt deze show aan zoals een hoofdact dat ook zou doen. Architects lijkt dan ook minder onder de indruk van het grote stadion en wil de boel aardig op zijn kop zetten. Het lukt de heren dan ook vrij aardig, ze zorgen voor wat moshpits en de vuisten mogen dan ook rijkelijk de lucht in. De metalcare zorgt er dan ook voor in Amsterdam dat de sfeer er ietwat meer begint in te komen. De heren zijn blij om in de hoofdstad te spelen en voelen zich als voetbalfan behoorlijk vereerd om in het stadion te spelen waar volgens hen het concept totaalvoetbal in ontstaan en waar “hun” Erik Ten Hag grote successen boekte. Architects zorgt ervoor dat het publiek uit zijn dak kan gaan tijdens nummers zoals Deep Fake en Doomsday, wat is het heerlijk meebrullen met deze band en ook zijn de muzikale kwaliteiten oorstrelend. De Johan Cruijff Arena is dan ook helemaal klaar voor het hoofdprogramma.
Metallica heeft er voor gekozen om tijdens deze Europese tour slechts een aantal steden aan te doen, maar in elke stad worden er twee avonden gespeeld, waarbij de band claimt geen dezelfde nummers te spelen. Zo zullen er mogelijk publieksfavorieten verdeeld worden over de twee avonden. Welke klassiekers staan er bijvoorbeeld vanavond wel op de setlist en welke worden juist gepasseerd om deze te bewaren voor de tweede show, die voor zaterdag op de planning staat. Geldt deze keuze ook voor het iconische intro, waarmee de band al jaar en dag opent? Als de eerste tonen van Ecstasy Of Gold door de ArenA galmen rijst het kippenvel op de armen., Iedereen weet wat er komen gaat en ook is het simpel een prachtige melodie die door de grote speakers klinkt. Aan mooie muziek is er dan ook geen gebrek in Amsterdam, onder luid gejuich komen de muzikale helden het podium bestormen en vandaag wordt er afgetrapt met het instrumentale Orion. Even mogen de heren van Metallica hun instrumenten warmspelen, de eerste klanken van de helden uit Los Angeles zijn een feit. Het publiek is meteen uitzinnig en hongerig naar meer. Om de feestvreugde te verhogen wordt er meteen een klassieker gespeeld en met For Whom The Bell Tolls is dat direct een schot in de roos, het publiek zingt uit volle borst mee.
Metallica weet tijdens zijn shows het publiek keer op keer te verbazen door op hun setlist wat verrassingen te zetten. Nummers die weinig gespeeld worden, bijna vergeten pareltjes of albumtracks die nooit echt een hit geworden zijn., Vandaag hebben de heren Holier Than Thou van stal gehaald, een nummer van het alom bekende Black Album. Daarnaast hebben de Amerikanen ook heus wel door dat het vandaag Koningsdag is in ons land en trakteert het publiek in Amsterdam op King Nothing,. Wat is het overigens een feest om de heren aan het werk te zien. Metallica is al veertig jaar onderweg en stellen zelden teleur. Zo is James Hetfield goed bij stem en wat is hij een genadeloos gitarist, zijn timing is perfect en dat geldt ook voor zijn mede-kompanen op het podium, die helaas door de akoestiek in de ArenA niet altijd helemaal goed te horen zijn. Dit debacle is niet nieuw en ook bij andere stadions is het geluid vaak niet perfect. Dat is overigens geen echte smet op deze avond, er staat te veel goeds tegenover. Metallica heeft geen groots decor bij tijdens deze 72 Seasons-tour en vooral de verlichting heeft een grote rol van betekenis. De kleur geel staat bijvoorbeeld centraal op het nieuwe album en aangezien we vanavond aan nieuwe tracks van dit album worden voorgesteld is er ook wat geels in het stadion waar te nemen. Metallica laat drie nummers van 72 Seasons horen in de AernA en deze blijken heerlijk bij de oudere tracks te passen. De band is overigens ook erg blij met de positieve recensies van het nieuwe album.
Om het publiek in Amsterdam echt in extase te krijgen hoef je als Metallica zijnde slechts een blikje nostalgie open te trekken. Onder de noemer “You Want Some Old Stuff” zorgen de begintonen van Fade To Black al voor een luide ovatie en ook de klassieke intro van Nothing Else Matters zorgt voor kippenvel in het stadion. Al jarenlang zorgt deze ballad ervoor dat er volop wordt meegezongen en sommigen pinken zelfs een traantje weg, dat is het mooie wat muziek doet. Metllica weet daarnaast door een uitgebalanceerde set keer op keer de menigte voor zich te winnen. Daarnaast hebben de heren simpelweg de muzikale kwaliteiten om in een razend tempo door te spelen, waarbij er tussendoor nog regelmatig contact wordt gemaakt met het publiek wat ze bijna letterlijk kan aanraken. Metallica wil er graag zijn voor hun fans, men claimt zelfs samen met het publiek samen Metallica te zijn.
De avond vol met nostalgie heeft helaas ook een eindtijd en als na Fuel, het enige nummer waarbij de band ook de gewenste pyro’s eenmalig laat zien kondigt men aan dat het er nog maar een paar liedjes gespeeld gaan worden. De speeltijd is dan ook niet heel veel langer ten opzichte van een festivalshow, maar gelukkig hoeven we voor de rest niet te klagen over de afsluiters van deze avond. Zo heeft Metallica nog een paar troeven voor het allerlaatst bewaard, een genadeloze Seek And Destroy wordt opgevolgd door favoriet Master Of Puppets,. Voor een laatste maal trekken de heren alle registers open. De 72 Seasons-tour is dan ook officieel begonnen!
Foto’s door Dave van Hout– Rockportaal.nl