Het Oostenrijkse Mills levert typische Duitse rockmuziek. Het zit technisch prima in elkaar. Een zanger die bij alle toonaarden past bij de muziek. Niet alleen in de rustige passages, maar ook in de hardere stukken. Wel blijft de zanger veilig binnen de lijntjes. Nergens overschreeuwt hij zich. Ook komt er geen enkel moment van verbazing bij de luisteraar over wat de zanger laat horen. Hetzelfde geldt voor de muziek. Het klinkt goed, maar het blijft binnen de veilige kaders die Duitse dark rock brengt. In de Duitstalige landen zal Verletzt daarom best populair kunnen worden. Hier zal er eerder geluisterd worden met gefronste wenkbrauwen omdat het constant de vraag is of dit nu werkelijk goed of gewoon OK is. De productie, de muziek en de zang, het klinkt allemaal net te veilig. Zelfs de elektronica staat iets teveel in het teken van het liedje. Het zorgt ervoor dat deze plaat prima luistermateriaal is. Zeker voor fans van het genoemde genre, maar dat het voor anderen eigenlijk te weinig biedt. Als we een cijfer zouden geven dan zou het een gezonde zeven zijn. Het valt niet op, maar het klinkt ook nergens vervelend of slecht.
Mills – Verletzt
214
vorig bericht