Mindwork – Cortex

De naam Martin Schuster deed meteen een belletje rinkelen. Deze muzikant uit Praag heeft namelijk onder de naam Face The Day twee heerlijke albums uitgebracht waarop hij muziek laat horen die zich in het (toegankelijke) progressieve genre bevindt. Maar deze Martin Jekyll heeft zeker ook een Hyde -kant welke naar voren komt in zijn (oorspronkelijke) band Mindwork waar progressieve death-/thrashmetal centraal staat. Een band waar de leden in 2013, na zes jaar en twee succesvolle album, een punt achter hebben gezet. Drummer Filip Kittnar en Martin Schuster zijn altijd samen muziek blijven maken en met de komst van bassist Dominik Vozobule en gitarist Jiri Rambousek heeft Mindwork in 2020 een doorstart gemaakt.
Ze doen het wel weer wat rustig aan, want de nieuwe EP telt vier nieuwe tracks, waarvan Beyond The Cortex je met een minuut relaxte instrumentale muziek even op het verkeerde been lijkt te zetten totdat de compositie overloopt in Depersonalized. Deze compositie waarin Bobby Koelble (ex-Death) een solo speelt, grijpt terug naar de deathmetal uit de vorige eeuw. Geen ultrasnelle deathmetalritmes en zinderende gitaren maar een evenwichtig uitgebalanceerde compositie waarin (een grimmige) sfeer en ritme gevarieerd worden aangeboden. Het ligt daarbij meer in de richting van Opeth dan bijvoorbeeld Behemoth.
Waar Depersonalized de psyche van de mens en het loskomen van je eigen ik bespreekbaar maakt, laat Mindwork in Last Lie Told de donkere kant van de burger onthullen en de manier waarop we met de meest gehate politici omgaan. Met een stemgeluid als schuurpapier tegenover de clean vocals en het langzame karakter en ritme moet ik bij Last Lie Told zeker denken aan Ihsahn. Muzikaal is het lekker complex en bij iedere luisterbeurt zijn er andere accenten die naar voren lijken te komen. Maar telkens is het meeslepend en onbewust heel krachtig.
In Grinding The Edges gaat het over de destructieve invloed die giftige mensen om je heen kunnen hebben op je persoonlijkheid. Een milde kwinkslag naar een gevoel waar mensen in deze pandemieperiode zeker gevoelig voor kunnen zijn. Ook hier is het een diep, grimmig en donker karakter dat overheerst maar waar altijd in de ‘gaatjes’ iets fris en ontluikend zijn kop opsteekt. Het gitaarspel van Martin en Jiri is mooi op elkaar afgesteld en biedt de compositie diepte. De gitaarsolo, met een stuwende drumpartij van Filip, kan gezien worden als een breekpunt in de compositie. Het tempo wordt iets opgevoerd, de zang is wat zachter van toon en de melodie krijgt meer de overhand.
Met Mindwork hoor ik een kant van Martin Schuster (en drummer Filip Kittnar) die nog niet bekend was bij mij. De deathmetal die zij voorstaan te spelen, bevalt me echter wel degelijk en de afwisseling in aanloop en uitvoering van de composities is divers maar in een evenwichtige setting neergezet.