Er is voldoende gebeurd de afgelopen maanden voor Al Jourgensen om zich boos te maken. Nu is die kwaadheid niet eens gericht op de Amerikaanse president zelf, maar tegen de mensen die op hem gestemd hebben. Daarnaast is de openlijke terugkeer van racisme en fascisme reden genoeg om eens flink wat stoom af te blazen. De muziek en teksten zijn controversieel genoeg om regelmatig betrokken te zijn bij felle discussies. Zeker in de Verenigde Staten waar (extreem) links en (extreem) rechts steeds verder uit elkaar lijken te drijven. Ministry neemt dan ook geen blad voor de mond (Antifa en Victims Of A Clown). Muzikaal gezien lijkt de band telkens te gedijen bij onrust. Zo ook op AmeriKKKant. Het album is, op basis van de laatste jaren van de band, veel beter dan verwacht. Meer variatie, maar ook meer balans tussen de elektronische en metal invloeden. De laatste jaren leek Ministry vooral bezig hard en vuig te klinken. Met AmeriKKKant laat de band echter meer kanten van zichzelf zien. Aangevuld met instrumenten waarbij normaal gesproken niet aan Ministry gedacht wordt, zoals cello, piano, mondharmonica en blazers. De mix tussen wave, industrial en metal was misschien nog wel nooit zo goed uitgewerkt. Voldoende ruigheid voor de metal fans (luister bijvoorbeeld naar Wargasm en het ouderwets ruige We’re Tired Of It), maar ook goede nummers voor de wave, industrial fans van weleer (Twilight Zone, het op Killing Joke lijkende Game Over en AmeriKKKa).
Ministry