Miracle Metal Meeting – Brielpoort (Deinze, België) 08/06/2019

AC/DC, Scorpions, Slayer, UFO, Manowar, Dream Theater, Motörhead, The Mission en Bodycount. Ze stonden sinds begin jaren ’80 van vorige eeuw allemaal in de Brielpoort in Deinze, toen één van de belangrijkste zalen in België voor de toen echt grote shows. En dat zijn nog maar de zware metalen, ook Dire Straits, U2, Depeche Mode, The Cure, Simple Minds, Eurythmics, Doe Maar, the Ramones, Nick Cave en Bauhaus stonden er ooit. Vorig jaar kwam Alice Cooper nog langs, maar doorgaans laten de klassieke concertorganisatoren deze Brielpoort een beetje links liggen. Vzw Miracle is vastberaden om daar verandering in te brengen. Ze haalden reeds o.m. The Scabs en Scala naar Deinze. Voor hun Miracle Metal Meeting lieten ze zich een beetje inspireren door het Alcatraz Hardrock & Metal Fest. Dat wordt reeds verschillende jaren in Kortrijk in openlucht georganiseerd, maar het begon in 2008 in de Brielpoort met headliner Doro en ook nog Primal Fear, Exodus en Legion Of The Damned. Alcatraz bleef in Deinze tot 2012 en bracht in die tijd o.m. Saxon, Testament, Kreator, Epica, Helloween en Immortal mee. Vzw Miracle begint bescheidener, met een line-up met enkel Belgische bands. Maar de bedoeling is wel om de zaal zijn vroegere luister terug te geven.
Uitverkocht was deze eerste Miracle Metal Meeting niet. Wel is er een goede basis gelegd om op voort te bouwen. Als ze op een metalfestival aan de toog niet kunnen volgen met pintjes tappen, dan zit het wel snor. De affiche met slechts vijf bands was een berekende gok. Twee bands die strijden om de titel van beste metalband van het land en eerst nog drie geroutineerde bands die inzake festivals niks meer te bewijzen hebben. De mensen van het geluid hadden, zeker bij de start van het festival, een vette kluif aan het geluid, maar die ‘uitdaging’ hoort bij de ‘charme’ van deze zaal.
Bark mocht de spits afbijten met groovy deathmetal op een tempo uit de core-stal. Alles wordt technisch nagenoeg perfect en met het schuim op de lippen gebracht. Ze openden met Voice Of Dog, maar eigenlijk was nummer twee in de set, All Hell Breaks Loose, het betere statement. Op het podium is zanger Ron die met de kleinste gestalte, maar ook degene met de grootste mond. Zijn bindteksten in plat Antwerps dialect hadden voor heel wat toeschouwers van ondertitels mogen voorzien worden. In hun lyrics en artwork verwijzen ze graag naar alles wat met honden te maken heeft en dat kan je als reviewer moeilijk laten liggen. Bark blaft én bijt en heeft een hondstrouwe aanhang. We waren voorts nog onder de indruk van Last Man Standing en Day Of The Witch: hard en snel, zoals eigenlijk elke track in de set.
 
Metalcoreband Off The Cross stond al eerder op grote festivalpodia in binnen- en buitenland en dit jaar lijkt voor hen de grote doorbraak te wenken. Deze Miracle Metal Meeting was nog maar het opwarmertje voor Graspop en Alcatraz. Eind vorig jaar bracht Off The Cross de door heel wat reviewers fel gesmaakte EP Era uit waarop ze samenwerken met een reeks gastzangers en een 35-koppig koor. In de Brielpoort waren die niet van de partij, maar hadden ze wel nog een andere gastzanger mee: Sven De Caluwé van Aborted. Leuk, maar ook zonder Sven zouden we Off The Cross al een ruime voldoende geven.
Het zou  de dag van de gastzangers worden, want ook King Hiss had er eentje mee. Jeroen Camerlynck van Fleddy Melculy mocht de stembanden al even komen opwarmen. King Hiss werkt naar verluidt aan een nieuw album en er stonden twee songs op de setlist die we nog niet op eerder uitgebracht werk terugvinden: Revolt en Monolith. Beide zijn pareltjes van waar King Hiss goed in is: moderne heavymetal, met wat stoner, wat sludge. Tool en Baroness zijn goede referenties, maar dan nog net iets anders. Hun set in Deinze was een dwarsdoorsnede uit hun discografie, met Homeland, Mastosaurus en Killer Hand uit hun jongste album Mastosaurus, La Haine, Serpentagram en King Hiss uit Sadlands en Snakeskin uit de gelijknamige debuut-EP. Dankzij hun muziek, de katachtige moves van zanger Jan en ook de coole guitarhero-moves van Joost sloeg de vonk over op het publiek.
De Nederlandstalige metalcoreband Fleddy Melculy veroverde België en Nederland (er waren zelfs Nederlandse fans naar Deinze afgezakt) stormenderhand met T-shirt van Metallica en ook al volgende (lyric)video’s deden het goed op YouTube. Het viel ons op dat bijna het voltallige publiek, of toch tot aan de geluidsmensen, de teksten van Fleddy Melculy kent en meebrult. Dat de verstaanbaarheid live net iets minder is dan op de albums, is dan ook bijzaak. Het was dan ook een feest van de herkenning op de Miracle Metal Meeting, met o.m. Feestje In Uw Huisje, Ik Ben Kwaad, Moeidunidotcom, Geen Vlees, Wel Vis, T-shirt van Metallica en 668. Voor die laatste track mochten, net als voor de albumversie, Jan en Joost van King Hiss mee het podium op. Handig geprogrammeerd uiteraard van de organisatie. Franky De Smet-Van Damme van Channel Zero, die meespeelt in de clip van 668, kwam ook al het podium op om wat te dollen met Jeroen van de Fleddy’s. Enkel Dikke Dennis ontbrak nog op het appel. En de laatste gastzanger was Danny van het voormalige Deviate die mocht meedoen op Voor Altijd Jong, met Jeroen in het Nederlands en Danny in het Engels. Ondanks al dat gedoe met gasten haalde Fleddy Melculy op geen enkel moment de voet van het gaspedaal. De moshpit werd even een circlepit en de eerste crowdsurfers lieten zich opmerken, wat voor elke metalcoreband voor voldoening zorgt. De band staat deze zomer slechts op een handvol festivals – omdat ze ook al aan een nieuw album werken. Een eerste nieuw nummer van dat volgende album zou de kers op de taart geweest zijn, maar in de plaats was er de Fleddy Melculy-hot sauce op de merch-stand. Jeroen merkte op dat er wat hem betreft meer dergelijke festivals mogen zijn, want ‘het moet niet altijd uit het buitenland komen om goed te zijn’.
Fleddy Melculy moet nog slechts één band laten voorgaan in populariteit in België en zelfs daarover bestaat inmiddels discussie: Channel Zero. Afgaand op het aantal bandshirts in de zaal en de reactie van het publiek op de twee shows zal de troonwissel nog even moeten wachten. Franky van Channel Zero kon het niet laten om bij het inzetten van Hot Summer zijn jongere collega wat te dissen: ‘Fleddy Melculy heeft zijn eigen hot sauce, maar wij zullen eens laten zien wat ‘hot’ is’. En daar was geen woord van gelogen. Channel Zero bracht op deze Miracle Metal Meeting verschroeiend goede versies van klassiekers als Suck My Energy, Fool’s Parade, Dashboard Devils en Bad To The Bone. Ze vulden aan met voer voor kenners als Repetition (uit 1993) en No More (uit 1994). De albums die sinds de reünie in  2010 werden uitgebracht, werden wat stiefmoederlijk behandeld: niets uit het jongste album Exit Humanity, enkel Dark Passenger uit Kill All Kings en uit Feed ‘Em With A Brick niet meer dan Hot Summer en Ammunition. Maar geen Run With The Torch en ook geen Help. Vooral naar die laatste track kijken de fans nochtans telkens hard uit. Deze band stond te blinken van gretigheid. Franky was prima bij stem, maar we hadden ook niets anders verwacht bij de aftrap van hun zomertournee (je ziet ze deze zomer nog op Waterpop in Wateringen), en helemaal op het einde maakte hij nog een wandeling door het publiek, terwijl Tino bas speelde als crowdsurfer. De rest van de band had er duidelijk veel zin in en speelde foutloos. Sinds de clubtournee van eind 2017 werd Nederlander Marcel Coenen ingeruild voor Christophe Depree van After All als live-gitarist en dat verse bloed doet de band veel deugd. Het op het podium halen van de support-bands voor een drink op het podium is intussen een traditie bij Channel Zero, maar zorgt ook voor een onnodig lange break waar het publiek niets aan heeft. Channel Zero ontsnapte in de Brielpoort niet aan het gegeven van gastzangers en dus kreeg Danny van Deviate een microfoon onder de neus geduwd om één nummer mee te doen. Dat deed hij al eens eerder bij de opnames van het Channel-Zero-album Unsafe. Nu Channel Zero en generatiegenoten La Muerte al enige tijd nieuw leven ingeblazen zijn, moeten we dat misschien ook eens doen met Deviate. En waarom niet op de volgende editie van de Miracle Metal Meeting?
Deze eerste editie van dit indoorfestival mag in programmatie en opkomst een geslaagde start genoemd worden. Heel wat rock- en metalliefhebbers dragen de Brielpoort nog steeds een warm hart toe en dat is best uitzonderlijk voor een eenvoudige betonnen doos met een twijfelachtige akoestiek. Om volgend jaar nog eens de Brielpoort te vullen met enkel Belgische metal, zal een uitdaging zijn, maar zelfs als je aanvult met buitenlandse bands kan je nog heel wat bands van eigen bodem een mooi podium aanbieden.