Lost In Paradise is hun tweede album en het moet gezegd worden dat de band en producer Hilton Theissen er een strak klinkend album van hebben gemaakt. Muzikaal worden zorgvuldig verschillende stijlen afgevinkt: de gitaren zijn hakkende metalgitaren, de songs zijn catchy – hoewel door de kamerbrede toetsen soms ook wel op het gladde af – en zanger Christian Döring hanteert vooral zanglijnen zoals we die kennen uit de metalcore. Het recept is steeds min of meer hetzelfde: in drie tot vijf minuten wordt met er hakkende riffs naar een meebrulrefrein toegewerkt. Ook het titelnummer, dat begint als ballad met fraai gitaargetokkel, gaat na anderhalve minuut naar de grote riffs en de meebrulrefreinen.
In rock en metal is er doorgaans speciale aandacht voor de intro’s en daar heeft Mirrorplain wel een handje van. Het intro van Judgement Day is fraai, net als dat van Lost In Paradise. Hoewel het compositorisch allemaal best goed in elkaar zit, is het op een paar tracks na wel wat formulematige Duitse powermetal zoals die er al aardig wat te vinden is, zij het hier met een modern metalcorerandje. Is dat erg? Welnee, er is een publiek voor en dat publiek zal zich met Lost In Paradise prima vermaken. Een headlinetour zie ik er alleen voorlopig niet van komen, maar voorprogramma’s en festivaloptredens zijn er al volop te vinden.
Qua stijl zijn hun huidige tourpartners niet onlogisch. Mirrorplain is momenteel te zien in het voorprogramma van Firewind en Queensrÿche: 3 augustus in de Effenaar in Eindhoven, 9 augustus op het Alcatraz Festival in Kortrijk en op 19 augustus op In The Grave in Leeuwarden.
Mirrorplain website