Leuk is misschien niet het juiste woord, toch al niet in het perspectief van het slachtoffer, maar het is verfrissend dat het eens niet over trollen, oorlogen uit een ver verleden, mythologische wezens, piraten of goden gaat. Met deze verhaallijn blijft Moker – in al zijn brutaliteit – mooi bij de realiteit van vandaag. Het begint met een paniekerige noodoproep en daarna gaat het pas goed mis met een gijzeling, het vragen van de code (van een kluis), fysieke bedreigingen en een moord tot het sporenonderzoek van de politie en tussendoor een psychologische studie van de dader en zijn motieven. Goed, de gore wordt wat extra aangedikt, maar wat had je verwacht van een band die brutal deathmetal brengt.
Muzikaal en inzake productie hebben ze bij Moker alles dik voor mekaar. De band bestaat dan ook al 15 jaar, bracht al een handvol albums uit en de meeste bandleden zitten of zaten ook nog in tal van andere bands (Anthrophagus, Serial Butcher, Aeons Of Old, …). Het is eigen aan het genre dat er geen overdaad aan nuances en details bij komt kijken, maar Moker weet perfect de valstrikken van verveling of eentonighied uit de weg te gaan. De hooks, de tempowisselingen, de wisselende grunts en de solo’s komen allemaal op het juiste moment. Het pallet van Moker gaat overigens breder dan louter brutal deathmetal, er zijn bv. accenten van thrash en all things core, wat Home Invader een moderne twist geeft.
Als er één track is die er een beetje bovenuit steekt, dan Held Hostage.
Met dit album onder de arm zal Moker zeker ook in Nederland nog slachtoffers maken.