Een nog grootstere entree dan normaal en eenmaal binnen worden we overweldigd door het nieuwe interieur. Op creatieve wijze is de grote hal omgetoverd tot een perfecte festivalruimte met meerdere podia. Door op bijzondere wijze te stapelen en knutselen met pallets ontstaat er een knusse verdeling tussen de podia. Door de bands afwisselend te laten spelen, speelt niemand in elkaars ether en is er continu wat te zien en te horen voor de gretige bezoeker. Het nieuwe MOMFest verwacht wel een andere instelling van zijn bezoekers; je moet wel even in beweging komen om bij te blijven en iéts alerter zijn om je vrienden bij elkaar te houden. Het vergt wat meer organisatietalent wat in de loop van de avond zichtbaar lastiger valt. Natuurlijk zijn er ook dit jaar weer de vertrouwde items zoals de biergarderobe, monsterpijn/au en natuurlijk is het animatieteam ook dit jaar weer van de partij in het zeeziek café.
Dit jaar wordt afgetrapt door de winnaars van de monstercup; The Gooch. Een jonge, energieke band die een behoorlijke decibel aan geluid produceert. Hopelijk horen we hier in de toekomst nog meer van. Door de nieuwe indeling lijkt het direct al wat drukker, wat natuurlijk de band extra motiveert!
De kick-off op main stage gebeurt door de mannen van GOOM. Het is al aardig druk en dat is ook niet gek voor deze band. Ex-bandleden van Zeus mengen zich met de oude zanger van Astrosoniq en dat resulteert in een stevige, stoere stonerrock band. Een strakke baspartij met rauwe stemgeluid maken dit een goede starter. Eigenlijk verdienen ze wel een plek later op de avond. Misschien volgend jaar?
Als er één band dit jaar goed gebruik heeft gemaakt van de social media dan is het Fatburger wel. Iedereen moest en zou weten dat ze dit jaar op MOMfest stonden. En het heeft gewerkt; het is druk zat als de mannen het podium bestijgen. De sfeer komt er al aardig in en onder het genot van goede rocknummers beginnen de biertjes ook aardig te vloeien. Na Fatburger snellen we weer naar de andere kant om een blik te werpen bij de Paceshifters. Muzikaal en energiek zijn de jongemannen zeker te noemen. Ze weten hun naam al redelijk te vestigen in de lokale muziek scène en waarschijnlijk zullen we de komende tijd alleen maar meer van ze horen. Dit lijkt overigens een trend te zijn bij namen die door Rock-in-stock de muziekwereld in worden geslingerd. Helldriver neemt het stokje over op het BJC-stage. Stevige gitaren, harde rock; precies zoals de naam doet verwachten. Het geluid lijkt wat dof te zijn, ook al bij eerdere optredens, maar de mannen gaan onverstoorbaar door. Echte mannen rock, dat is het.
Automatic Sam zit muzikaal goed in elkaar. Goede muzikanten plus een getalenteerde zanger lijken het recept voor een perfect optreden. Toch lijkt het niet aan te slaan bij het publiek van Monsters. De aandacht lijkt te verslappen omdat..? Wellicht sluit de band nèt niet bij het publiek of het programma aan. Of zijn bezoekers inmiddels al afgeleid door de nodige alcohol, versnaperingen en bekenden. Automatic Sam lijkt, ondanks de meegebrachte kwaliteit, niet als beste uit de verf te komen dit jaar. Jammer. Ook Green Lizard lijkt op main stage wat moeite te hebben om het publiek te boeien. Er is een duidelijk onderscheid tussen de oude fans die zichtbaar genieten en de reguliere bezoeker die de gelegenheid aangrijpt om even wat bij te kletsen met oude kennissen. Green Lizard speelt hun oude klassiekers en wat nieuwe nummers die voor het gros van het publiek onbekend zijn. Toch is goed te horen dat Green Lizard de afgelopen jaren in kwaliteit omhoog gegaan en laten ons achter met de belofte nog meer van zich te laten horen.
Snel terug naar BJC-stage waar een alweer een rijzende ster van Rock-in-Stock staat; The Dirty Denims. Afgelopen jaar stonden ze al op veel festivals en ook had 3FM al regelmatig een single van ze gedraaid. Ze passen dan ook perfect in het straatje van Monsters en dat is te horen en te zien. Ze hebben duidelijk plezier in hun muziek en het enthousiasme van de band is een van hun grote krachten. Naast het muzikale talent natuurlijk. Het publiek schreeuwt mee, danst en geniet.
We zijn benieuwd naar Musest aan de andere kant. Muse lijkt ons niet de gemakkelijkste band om te coveren. Maar het lukt ze verdomd goed en het publiek (althans, degene die daar nog toe in staat zijn) is dan ook onder de indruk. Met één extra bandlid weten ze de bekende, beroemde en hooggeëerde nummers van Muse perfect neer te zetten. Complimenten voor de band, een naam om te onthouden!
Afsluiter op main stage is publiekslieveling Peter Pan Speedrock. De gemiddelde festivalbezoeker ziet deze mannen regelmatig maar toch lijkt het nooit te vervelen. De scheurende gitaren en het snelle tempo maken het de ideale afsluiter van een enorm geslaagd MOMfest. Voor de echte die-hards is er nog een feestje bij BJCstage met MadMixMustang om de laatste energie eruit te dansen alvorens weer de kou in te gaan.
Volgend jaar weer! En vooruit, met het nieuwe jasje!