Monolith – Dystopia

 Zeven nummers telt het debuutalbum van deze Duitse band.  Zeven slepende, donkere en af en toe psychedelisch aandoende nummers. Het materiaal zou zo maar uit de begintijd van Black Sabbath en Led Zeppelin kunnen komen.
De band bestaat uit gitarist Ron Osenbrück, drummer André Dittmann en bassist/zanger Ralf Brummerloh. Drie jaar heeft de band samengespeeld, en in die tussentijd is er alleen een 4-track demo opgenomen. Live heeft de band diverse malen als support act van Kadaver opgetreden. De nummers zijn flink uitgesponnen en bevatten behoorlijk wat gitaarsolo’s. De hele cd geeft de verwachting dat een live concert uit zou kunnen lopen op een grote jam-sessie, en daar moet je van houden. De cd zelf zit goed in elkaar, nummers als Hole (I’ve been living in a dark hole, hiding from the sun) en Acid Rain (The sun is rising, but rain is in my head) geven perfect de sfeer van het album weer. Won’t Come Down is een opener, met een snel herkenbaar refrein. De insteek van de band was om een jaren 70 georienteerd album af te leveren, en dat is gelukt. Alle nummers zijn live opgenomen, waarna de vocalen zijn toegevoegd. Doom-rock zoals het bedoeld is, donker en melodieus.
Deze band heeft een mooie toekomst voor zich, en ik verwacht zeker wat van ze te horen in de komende jaren. De cd wordt pas in april gereleased, in de thuisbasis Bremen, maar het wachten is de moeite waard.