Monster Magnet – Milking The Stars (a re-imagining of Last Patrol)

Een herdefinitie van het laatste album van Monster Magnet door Monster Magnet zelf. In plaats van de meer metal georiënteerde fase van de laatste platen kiest Dave Wyndorf en co voor een meer psychedelische, jaren ‘60/ ‘70 aanpak. Het ‘trucje’ werkt, maar aan de andere kant is het de vraag waarom de band dit niet meteen gedaan heeft. Gewoon “Last Patrol” opnemen zoals het eigenlijk hoort of een nieuwe plaat opnemen met deze terugblik in het verleden. Los daarvan is “Milking The Stars” (met vier nieuwe nummers) een fijne plaat met eigenzinnige en psychedelische invloeden. De instrumentale start van ‘Let The Circus Burn’ laat horen dat de minder bombastische versie van Monster Magnet geweldige nummers oplevert. Het swingt, het grooved en de instrumenten zijn beter in balans (net als bij het loggere instrumentale ‘Goliath Returns‘). Het orgel geluid van The Doors krijgt een prominente plek in het prima uitgewerkte ‘Mindless Ones ‘68’. De muziek klinkt ingetogen, maar immer psychedelisch met vaak heerlijk slepend gitaarwerk, zoals bijvoorbeeld op ‘No Paradise For Me’, ‘The Duke’ en ‘Milking The Stars’. Daarnaast is het heerlijk headbangen op de tempo en groove van ‘End Of Time’ en ‘Halleluja (Fuzz And Swamp)’. “Milking The Strars” keert eigenlijk terug naar de kern van Monster Magnet. Terug naar het eerste album waarin bombast en metal minder prominent aanwezig waren, maar waarin psychedelische rock het uitgangspunt was. Nu is het afwachten welke richting de muziek uiteindelijk opgaat met echt nieuw werk.