Monster Youth – Lost Dream, Cool Fire

Ze werden al getipt als Belgische belofte voor 2015. Dat moet Monster Youth, de band rond frontman Zarkan Mehillab (ook bekend als Pauwel de Meyer), dan met Lost Dream, Cool Fire ook waar gaan maken. De negen nummers zijn ergens op een Belgische slaapkamer akoestisch geschreven, maar zijn van de nodige energie voorzien in een studio.
De sfeer van de muziek van Monster Youth ligt voor mij ergens in het verleden, zo’n dertig tot veertig jaar geleden toen bands als Jesus And Mary Chain, The Smashing Pumpkins, The Breeders en The Pixies goede zaken deden in muziekland. Een zwaar distortiongeluid ligt veelal aan de basis van de composities op het album. Composities die een duidelijke kop en staart hebben en door mij als lekkere ‘popliedjes’ worden weggezet. Goede voorbeelden hiervan zijn Beaver en Don’t Care At All. Die distortionsaus komt in het Pixie-achtige I Think I’ve Lost My Brain sterk naar voren. Voor dit nummer is de wet ‘van de geordende chaos’ van toepassing. Een gestroomlijnde chaos die in Summer Jesus zeker ook van zich laat horen. Een lekker lichtvoetig nummer met een tussendoor een kakafonie van klanken, tonen en noten. De punkinvloeden van eind jaren zeventig lijken de basis voor het uptempo Lost Dream, Cool Fire. Dat oude demonstratiebloed begint weer te stromen bij dit punkynummer dat vrij lo-fi is opgenomen. Naast de stuiternummers is er ook ruimte voor wat meer ingetogen werk van Monster Youth. Het langzame Boredom Of Life grijpt terug naar de zware sferen uit de late jaren zestig / begin zeventig. Neigt naar wat psychedelica dat juist in de afsluiter meer naar voren komt. De ingetogen rustige riff en mondharmonica geven nog net dat lekkere smoothy-einde aan het album. De titel Life’s Too Short (Like The Weekend) valt bij mij al goed. Het nummer is echter niet heel ‘short’ met z’n zes minuten. Voor mij bestaat het eigenlijk uit twee gedeelten. Het instrumentale stuk aan het eind van het nummer had best een apart nummer mogen zijn. Maar het album eindigt zo wel lekker ‘chill’, wat ook wel weer prettig is.
Lost Dream, Cool Fire is een album geworden dat lekker wegluistert en vooral de korte compacte ‘liedjes’ doen het goed. Vooral omdat dat zware gruisgeluid van de distortion zo lekker door de nummers heen schuurt.
Muziek voor meer generaties zou ik zo zeggen.