Opener I Built The Sky is mij persoonlijk wat te technisch. Ik mis toch wel de vocals en ben geen fan van puur instrumentale bands sowieso. Tel daarbij op dat er wat technische problemen zijn en dat het wisselen van stekkers en pedalen nogal ten koste gaat van de flow en vaart en ik moet zeggen niet echt onder de indruk van dit optreden te zijn.
Heart Of A Coward is een tikkeltje meer rechttoe-rechtaan. De vocals van frontman Kaan Tasan zijn zeker zo indrukwekkend als zijn gestalte en de nummers nodigen zeker ook uit tot headbangen. Van achter in de zaal is het dan ook een vermakelijk gezicht al de hoofdjes op en neer te zien gaan op de zware riffs.
Monuments combineert de technische hoogstaande riffs van de eerste band met de kracht van de tweede. Dit is zeker ook de meer djent-achtige van de bands. Met meer clean zang en iets meer focus op techniek dan gebeuk is dit de perfecte synergie van wat we in het voorprogramma zagen. Ook hier genoeg te headbangen en de energie in de kleine ruimte van the Basement is genoeg de temperatuur flink te doen stijgen. Veel rode hoofdjes!
Nieuwe zanger Andy Cizek heeft wat mij betreft net meer variatie in zijn stem dan zijn voorganger wat me af en toe zeker versteld doet staan hoe hij zich staande weet te houden tussen het gitaargeweld van zijn bandmaten.
Het staat buiten kijf dat de fans van progressieve metalcore en djent vanavond gekregen hebben wat ze willen. Op basis van het grote aantal Monuments shirtjes bij de toeschouwers is ook wel duidelijk dat dit geen bands zijn voor de meer casual fan. Misschien heb ik er daarom net wat minder van genoten dan de die-hard fans die dit genre vreten als Roy Donders worstenbroodjes.