Visions is een heerlijke door de jaren zeventig beïnvloede plaat. Blues, rock, soul maar ook de donkere kant van een band als the Doors komen voorbij. Prima uitgevoerd en aangevuld met een prima hedendaagse productie. Mooch is een van die bands die de sound van vroeger goed weet om te zetten naar de muziek van vandaag. Het zweeft, het schuurt en klinkt soms psychedelisch. Dat begint al bij opener Morning Prayer. Lekker zwaar aangezette gitaren die de groove bewaken. De (samen)zang zorgt voor het complete plaatje. Het laatste deel van het nummer maakt een verrassende wending. Santana, here we come! Het daaropvolgende lichtvoetige Intention laat horen dat Mooch van meerdere markten thuis is. De tribal drums en het akoestische gitaarwerk maken het nummer. Op New Door wordt stevig geflirt met The Doors. Diezelfde band schiet ook door het hoofd bij het titelnummer. Hoewel dat nummer iets minder duidelijk refereert aan het The Doors geluid. De vrouwenzang is een passende aanvulling. De zang beweegt zich overigens prima op al deze schommelingen in stijlen mee. Een absolute kunst want Mooch beweegt zich door een breed spectrum aan muziekstijlen. Toch blijft Visions een geheel als plaat. Dat komt omdat de jaren zeventig van de vorige eeuw de duidelijke inspiratiebron is. Daarmee is de samenhang eigenlijk verklaard. Alle acht de nummers op deze plaat hebben hun eigen kracht. Visions is daarmee een frisse en uiterst sterke plaat.