De jeugd heeft de toekomst is een bekend spreekwoord…
Møregloed is het soloproject van een jonge kerel uit Hellevoetsluis. Al een aantal jaren is Finn bezig om zich zelf een weg te vinden in de wereld van extreme metal, muziek luisteren en maken. Beïnvloed door ervaringen uit zijn leven, en wat er allemaal om hem heen gebeurd, schrijft hij al een aantal jaren teksten die hierdoor vaak erg persoonlijk zijn. De muziek laat hij hierbij zorgen voor de benodigde sfeer. Een lang gekoesterde droom was om ooit een eerste eigen album uit te brengen. Doordat er ondertussen een flink aantal nummers klaar waren, is hij deze gaan bewerken, in zijn kamer op gaan nemen en is er een nu eindelijk een eerste eindproduct. Zelf speelt hij fysiek de gitaar en bas. Alleen de drums zijn digitaal. Van de muziek tot het logo is allemaal zelf helemaal bedacht en uitgewerkt. De bijhorende bio omvat een overzicht van de nummers en staat er bij elke track omschreven waar de tekst over gaat.
Openingsnummer Atonatomia is over het algemeen donker en snel. In de ruim 10 minuten durende track zit veel variatie en beschrijft hij de persoonlijke angst, van kleins af aan, voor menselijke poppen en robots die op personen lijken die je ziet in musea en attractieparken. Het gevoel om altijd aangekeken te worden en dat er altijd iemand in de buurt is. Aan het einde hoor je “Don’t you dare look them in the eye”, waarmee bedoelt wordt dat je jezelf niet moet overgeven aan de angst op het moment maar sterk moet zijn.
Uiteraard hoor je de beperkingen van een thuis studio maar dat heeft ook zijn charmes. Het geluid is vrij goed en hierdoor komen de herinneringen aan vroeger en het tapen weer helemaal naar boven. Ondanks dat er gebruik is gemaakt van digitale drums is hier wel goed over nagedacht en weet Finn heel goed wat hij hier mee wil bereiken.
Hoe persoonlijk de teksten zijn is te horen in het eerste nummer dat hij ooit schreef Music of the Wind. Hij schreef dit nadat een van zijn beste vrienden zichzelf van het leven beroofde door van een flat te springen. Omdat zijn eigen vader zijn leven tot een ware hel maakte zag hij dit blijkbaar nog als enige uitweg… De heftige emoties riepen een diepe drang op om hier iets mee te gaan doen. Met slechts een gitaar en de opname functie van zijn telefoon is hij gaan rommelen. Na een aantal jaren is hij er pas iets mee gaan doen en is het bewerkt tot wat het nu is. Het nummer James gaat ook over dit nare voorval en is een eerbetoon aan die goede vriend.
What Did I Tell You About Feeding the Pigs gaat over het bekende verhaal van een Amerikaanse boer die opgegeten werd door zijn eigen varkens. Dit omdat hij ze niet genoeg aandacht en eten gaf. Een schril contrast met de rest van de gedachten bij de nummers, maar karma is van alle tijden. Uiteindelijk hoopt Finn natuurlijk ook dat Karma op bezoek komt bij de vader van die goede vriend…
Over het algemeen is het album instrumentaal opgebouwd met her en der slechts grauwe, wat hese grunts. Er is ook vrij veel gebruik gemaakt van soundscapes zoals bijvoorbeeld in het nummer Waves dat puur bestaat uit 12-snarige gitaar en het geluid van de zee.
Zo is dit album opgebouwd uit totaal 10 heel interessante nummers, waaronder een tweetal bonustracks. Deze zijn straks alleen op de zeer gelimiteerde cd versie te vinden. Digitaal is de rest te beluisteren op de bekende streamingdiensten. Een aanrader om eens te beluisteren. Beginnen moeten we allemaal ergens een keer en ik weet zeker dat hier wel wat leuks uit kan gaan bloeien.