Moron Police – The Stranger And The Hightide

Met A Boat On The Sea liet het Noorse Moron Police een onuitwisbare indruk achter. De catchy muziek die vanuit diverse genres aan elkaar werd gesmeed, maakte het niet heel gemakkelijk om de band in een hokje te stoppen en daar vraagt de muziek van Moron Police ook helemaal niet om. Ook op de nieuwe EP kun je je geregeld verbazen met de vier nieuwe composities die, volgens de band zelf, een brug zijn tussen het vorige album uit 2019 en het nieuwe album Pachinko.
Juist voor deze EP zijn de vier bandleden continu op zoek gegaan naar nieuwe muzikale uitdagingen om deze uiteindelijk te verwerken in lekkere melodieuze composities met de nodige fijne twisten. Composities die allen een aanvaardbare lengte hebben. Dat zal op het nieuwe album niet altijd het geval zijn.
The Power Of Jesus is meteen een lekkere opener. Het gevoel dat de compositie mij geeft is er een van plezier waarin een krachtige indierockgeluid vermengd wordt met de geest van Al Jarreau en zanger Sondre Skollevoll zijn verhaal ontzettend gezellig declameert. Het karakter van de indierock verdampt wanneer enige blueseffecten uiteindelijk de aanloop vormen naar meer progressieve muziekstukken aan het eind.
Na een kort moment van rust gaat de EP verder met titelnummer The Stranger And The Hightide in een soort dixieachtige setting (qua ritme) kleurt Moron Police eigenzinnig buiten de lijntjes in een aanstekelijk en kleurrijk muzikaal palet en verpakt het verhaal in een luchtig en eigenzinnig jasje. En dan ineens van het een op het andere moment wordt de compositie van alle poespas ontdaan en blijft de zang en het geluid van de (Spaanse) gitaar over om in stijl en elegantie het geheel af te sluiten. Dit afsluitende gitaarspel is meteen een voorbode en een opstapje naar Waiting For Wastelands dat een vervolg lijkt te zijn op The Stranger And The Hightide, maar dan toch subtiel een andere kant op beweegt. Het tempo ligt in een ander ritme en dat blijft zo. De ritmesectie houdt er de vaart goed in en de luisteraar wordt voortdurend geprikkeld door het spelen met kracht en intensiteit.
Dan is Parachutes een rustige afsluiter die naar mijn mening op ieder radiostation een veelgedraaide plaat zou mogen zijn. Het geheel is rustig neergezet. Het drumwerk is ingetogen en bescheiden aanwezig terwijl het gitaargeluid op de achtergrond de teksten ondersteund. Lieflijk en licht gevoelig wordt hiermee de EP netjes afgesloten.
Zoals gezegd is deze EP de brug tussen twee albums. Het kan echter niet als opvullertje gezien worden. Deze composities die in het Noorse ijs bewaard zijn gebleven zijn gerijpt en als zodanig klaar om uitgebracht te worden. Geniet van de eigenzinnigheid, maar vooral van de kleurrijke muzikale tafereeltjes die Moron Police je hier voorschotelt.