Zoals velen destijds, heb ik vrijwel direct na het verschijnen van het legendarische Ace Of Spades album in 1980, deze aangeschaft. Hierna volgden al redelijk snel ook de eerder uitgekomen elpees en daarna nog No Sleep ‘til Hammersmith, waarna het qua aanschaf van nieuw materiaal van de band een tijdje stil heeft gelegen. Niet geheel terecht, zo blijkt nu.
Natuurlijk was er beperkte verdienste van zakgeld en bijbaantjes en veel keuze aan goede muziek. Toch was ook het latere materiaal van de band best de moeite waard. Later heb ik, in de tijd dat veel mensen hun elpees de deur uit deden, mijn collectie Motörhead aangevuld met tweedehands exemplaren die ik veelal voor een habbekrats heb kunnen scoren, en toch heb ik deze Another Perfect Day, ook toen, niet veel op de draaitafel gehad. Hier had ik best iets meer aandacht aan mogen geven; dit is toch een vermakelijk plaatje. Anders, maar absoluut vermakelijk, en best goed.
Na het opstappen van “fast” Eddie Clarke, kwam ex-Thin Lizzy gitarist Brian Robertson de band versterken. De nogal andere spelstijl van “Robbo” drukte zijn stempel op het Motörhead recept; daar waar de technische capaciteiten van Clarke veelal verscholen waren in de muur van distortion en geluid, was de sound van Robbo meer georganiseerd gelaagd (met vele dubs) en prominent voorzien van diverse effectpedalen als chorus en flanger.
Opener Back At The Funny Farm begint typisch Motörhead uptempo met flodderige bas, maar zodra de gitaar zich laat horen, is het verschil daar. Het daaropvolgende Shine is eigenlijk best een oorwurm en zit gewoon goed in elkaar. Als melodieuze mid-tempo afwissel-rocker heeft de klassieker Dancing On Your Grave gelukkig wel een blijvend plekje op vele latere live setlists weten te bemachtigen; geheel terecht, dit is een geweldig nummer. Rock It, daarentegen, heb ik live met Phil Campbell wel eens als “vulletje” ervaren, terwijl deze studioversie (en live versie met Robbo, die hier bij zit) toch echt heel lekker is. Erg jammer trouwens dat er geen Robbo live versie van I Got Mine op staat; een paar geweldige hooks, erg passend gitaarwerk en precies de goede snelheid, die in latere liveversies met Campbell wel eens te snel afgeraffeld werd. Een bijna helemaal vergeten nummer bij mij, One Track Mind (hebben ze die na 1983 nog wel live gespeeld?), kwam bij herbeluistering bijna als cadeautje binnen; wat een heerlijk (mee)slepend nummer, het arrangement; de kracht van eenvoud, de timing en instrumentale invulling, en de beleving niet te vergeten, het klopt gewoon. Deze plaat verdient een grondige herwaardering!
De reguliere plaat is aangevuld met bonusnummers, waaronder enkele demo versies en b-kanten van singles. Toch zeker interessant voor het totaalplaatje en ook prettig beluisterbaar materiaal. Misschien is het vloeken in de kerk, maar vooral die heerlijke solo in Hoochie Coochie Man zou dit wel eens tot een persoonlijk favoriet nummer van het bonus materiaal kunnen maken.
Op het bonus live album worden bijna alle nummers van Another Perfect Day in hun live versie weergeven (naast enkele klassiekers), en dan moet je toch toegeven dat ook dit toch lekkere nummers zijn als die op die compromisloze Motörhead live manier ten gehore gebracht worden. De geluidskwaliteit van deze opnames zijn niet geweldig te noemen (soms waan ik me weer even terug die galmende IJsselhal of Rijnhal rond 1990), maar geeft wel een goed beeld van deze nummers waarvan enkelen toch echt te weinig op de live setlists hebben gestaan. In de studio was er de mogelijkheid tot het effectief gebruik van vele dubs en effecten, maar live zijn dubs niet mogelijk, en gaan veel effecten verloren in de galmende ruimte, dus komt het toch op de full-force ritmesectie, messcherpe riffs en de schuurpapieren vocalen aan, die ook deze nummers die kenmerkende handtekening geven. Mijn tweedehands exemplaar is per direct aan vervanging toe en vele fans die dit album of hebben laten verstoffen of nooit een kans gegeven hebben, hebben bij deze een heel mooie herkansing om deze weer eens uit de kast te halen en te draaien of (toch) aan te schaffen, ditmaal met (veel) leuke extraatjes.