Motörhead – No Sleep ‘Til Hammersmith (40th Anniversary Edition)

Tot op de dag van vandaag wordt hij gemist en dan heb ik het over Lemmy Kilmister. Nadat hij in 1975 uit Hawkwind werd gezet vormde hij zijn eigen band Motörhead. Na wat wisselingen in de beginperiode kreeg de band een stabiele line-up in Lemmy, Phil “Philthy Animal” Taylor en “Fast” Eddie Clarke. Na de albums Motörhead, Overkill, Bomber, (het later uitgebrachte) On Parole wist Motörhead het grote publiek te bereiken met het album Ace Of Spades in 1980. Sindsdien heeft het legioen Motörheadfans de band niet meer losgelaten en ik durf (zonder dit te hebben uitgezocht) bijna te zeggen dat de band in de top 10 staat van de meest verkochte t-shirts ter wereld. Ace Of Spades werd een legendarisch album en het daaropvolgende livealbum No Sleep ‘Til Hammersmith bevestigde de status van de band. Daarna heeft de machine die Motörhead heet, en ondertussen bestond uit Lemmy, Phil Campbell en Mikkey Dee, niet meer stilgestaan tot de dood van Lemmy in 2015.
Ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van het livealbum No Sleep ‘Til Hammersmith is er een speciale editie op de markt gebracht.
Het begrip ‘album’  krijgt wel een andere betekenis bij dit schijfje. Het is namelijk een verzameling van liveopnames en biedt de luisteraar maar liefst 71 (!) tracks.
Het start allemaal met de live-opnames in Engeland in 1981 die het origineel al sieren met natuurlijk de klassiekers Ace Of Spades, Overkill, Motorhead. Verder in deze speciale editie vind je de soundchecks én opnames van het concert dat de band gaf in Newcastle City Hall op 30 maart 1981 én de registratie van het optreden op 29 maart 1981. Behalve de setlist die al bekend is speelt het befaamde trio Shoot You In The Back, Jailbait, Leaving Here, Fire Fire, Too Late Too Late, Bite The Bullet.

De dag ervoor op 28 maart 1981 speelde Motörhead in Leeds Queens Hall en ook dat is nu uitgebracht in deze set.
De diehardfan kan dus zijn lol op met deze vier liveregistraties. Hij of zij kan gaan zoeken naar verschillen, overeenkomsten en de kwaliteit vergelijken. Naar mijn idee zijn de opnamen in Newcastle City Hall aardig met elkaar te vergelijken en is er weinig verschil te horen. Het concert in Leeds Queens Hall heeft een wat afwijkend geluid ten aanzien van de andere drie registraties. Dat is daarmee voor de fan een mooie aanvulling op de collectie, maar een meerwaarde heeft het allemaal niet echt.
Het is een leuk pakket en waardig voor een klassieker. En daarmee mag het album absoluut niet ontbreken in de collectie van een metalliefhebber. De bezetting uit 1981 mag dan helaas door het overlijden van de drie muzikanten niet meer bestaan, met uitgaven zoals deze zullen ze voor altijd verder leven.