Mould stelde vorige zaterdag zijn debuutalbum Pull & Repulsion voor in De Pit in Terneuzen. De band bestaat al enkele jaren, maar met het album – waar ze jaren aan gewerkt hebben tot elke song goed zat – zetten ze zichzelf nu heel duidelijk op de kaart van all things slow & heavy. Voor de releaseshow hadden ze Columbarium en Fire Down Below uitgenodigd.
Columbarium mocht openen en deed dat met verve. De vorige keer dat we deze Belgische doommetalband aan het werk zagen, was op hun eigen Carousel of Doom in Waregem (B). De carousel of muzikale paardjesmolen bestond uit drie podiumplekken van drie bands, die elk om de beurt een eigen nummer spelen en het publiek dat in het midden rondjes draait om alles te volgen. Een gedurfd concept en zeker een avond waar nog lang over gepraat zal worden. In De Pit ging het er een heel stuk conventioneler aan toe: gewoon een leuke set met doom als hoofdbrok en dan nog een paar uitstapjes naar andere genres.
Vijf tracks uit de set van Columbarium kwamen uit het album The Morbidious One dat vorig jaar ook op deze website een lovende review kreeg en de zesde op de setlist, Longing And Regret, was een nieuw nummer voor de opvolger van dat album. De aanloop naar The Morbidious One was lang en misschien moeilijk, maar dat album heeft voor Columbarium heel wat zaken in een stroomversnelling gebracht en bracht deze band tot op het podium van Alcatraz. Het Belgische viertal verkeert in bloedvorm en het is nu belangrijk om die lijn door te trekken. Longing And Regret is alvast een goede aanzet daartoe. Columbarium was een prima opwarmer in De Pit en zowel de band als het publiek hebben ervan genoten.
Nu de zaal al wat op temperatuur was, kon Mould eraan beginnen. Mould bestaat uit vijf mensen en twee daarvan delen meer dan enkel het repetitiehok. Mark en Jeska zaten elk afzonderlijk al in bandjes en Mould is de eerste band waarin ze samen op het podium staan. Er staan bij Mould vooral ervaren muzikanten op het podium en De Pit is vertrouwd terrein en dat merk je meteen. Het is dan ook gewoon jammer dat het eerste nummer de mist in gaat omdat Jeska’s microfoonkabel losgekomen is. Maar daarna gaat er gelukkig niets meer mis.
Het album Pull & Repulsion wordt integraal en in volgorde gebracht voor een volgelopen zaal met enthousiaste fans die smullen van de sludge en doom van Pull & Repulsion. Aan de setlist wordt zelfs al een nieuw nummer toegevoegd. Deze Sulphur is overigens één van de meest intense tracks van de set. Op Abort, de laatste track van het album, zingt de dochter van Mark en Jeska een stukje mee en dat mag ze op het concert in De Pit nog eens overdoen. Ze lijkt misschien een klein beetje overdonderd door het hele gebeuren, maar ze heeft wel de muzikale genen van haar ouders geërfd. Twee tracks die mij bij de review van het album al konden bekoren, zijn ook live toppers: To Control The Sky en Age of Obsidian. Het publiek schreeuwde nog om een toegift, maar die kwam er niet.
Vooral frontvrouw Jeska is voor mij een aangename ontdekking. Aangename vocalen, leuke bindteksten, staat heel matuur, een beetke mysterieus en met vertrouwen op een podium, … Dat laatste geldt trouwens voor zowat de hele band, met Koen (bas) en Mark die met volle teugen staan te genieten. Enkel gitarist Juriën heeft nog wat groeimarge inzake podium-attitude, maar zijn solo’s brengt hij wel vlekkeloos. Mould is helemaal klaar voor grotere feestjes als Desertfest, dunk!fest of ArcTanGent.
De Belgische stoners van Fire Down Below mocht in Terneuzen aantreden als headliner en maakte die nominatie helemaal waar. Hun album Low Desert Surf Club opende internationaal heel wat deuren, naar onder meer Duitsland (Ripplefest) en Nederland (Into The Void), en binnenkort kunnen ze daar nog een tweede keer Alcatraz en hun eerste concert in de Verenigde Staten (Planet Desert Rock Weekend) aan toe voegen.
De set in Terneuzen bestond uit een paar klassiekers en veel nummers uit Low Desert Surf Club. Na Red Giant en Ingnition uit hun vorige album Hymn Of The Cosmic Man volgden Cocaine Hippo, Airwolf, Surf Queen, California en Mantra uit Low Desert Surf Club. Bij Mantra klapte het publiek spontaan het ritme mee en werd het refrein meegebruld. De vorige keren dat we Fire Down Below live zagen, werd bij Dashboard Jesus een extra drum in het publiek gezet waarop bassist Bert dan als extra drummer tekeer gaat. Deze keer bleven Bert en de extra drum op het podium en dat is toch een net iets andere beleving. Frontman Jeroen maakt dat goed door bij setafsluiter The Last Cowboy het publiek in te wandelen voor een wijdbeens gebrachte gitaarsolo.
Drie bands brachten in De Pit elk een interessante set voor een enthousiast publiek. Van Columbarium en Fire Down Below konden we dat al vooraf voorspellen, van Mould zijn we nu zeker dat die band een blijvertje is.