Von Mollestein wist onze aandacht te trekken middels een bijzonder pakketje waarmee ze hun album The Order of the Fist presenteerden. Vanaf dat moment hebben we hun carriere op de voet gevolgd. Met het uitbrengen van hun nieuwe single. Walpurgisnacht vonden we het een goed idee om eens te praten met vocalist Mr. Cooger.
Mr. Cooger neemt ons mee naar het ontstaan van de band. Toen hij nog in Spanje woonde kreeg hij een berichtje via Facebook Messenger van Dunkelwalt Immerkalt die zijn toenmalig band tof vond en liet horen wat hij zelf maakte. Daarna spraken de heren elkaar een jaar of wat niet meer. Toen Mr. Cooger naar Nederland kwam en weer zin had om muziek te maken kwam hij stomtoevallig een bericht tegen van Dunkelwalt die mensen zocht om een band mee te beginnen. Mr. Cooger kwam langs bij Dunkelwalt’s studio in Nijmegen en dat was het begin van Von Mollestein en hun kenmerkende stijl, AggroBlack. Mr. Cooger: ‘’We wilden eigenlijk deathmetal maken maar bedachten uiteindelijk dat we misschien beter iets anders en verfrissenders konden doen. Er is al zoveel death metal tenslotte. Toen zijn we gaan brainstormen en besloten we iets met elektronische muziek en death metal te gaan doen. Het eerste album waren we nog een beetje zoekende maar met ons laatste album kwam onze eigen identiteit echt naar boven zonder de elektronische elementen te verliezen.’’
ELEKTRONISCHE BASIS
Dat eigen geluid start meestal bij Dunkelwalt. Hij kan bij het kijken van een film ineens gegrepen worden door een stukje muziek of bepaald geluid. Dat gaat hij dan keer op keer beluisteren, isoleren en mee aan de gang in zijn thuisstudio. Die elektronische basis gaat dan naar Mr. Cooger met de uitnodiging daar iets mee te doen. “Ik heb mijn teksten altijd al klaar want ik ben altijd aan het schrijven. Ik kijk dus welke teksten het beste bij de muziek passen. Dan gaan we met onze bassist in de oefenruimte de gitaar- en baspartijen uitwerken in oefensessies van zo’n vier uur. Veel van de teksten zijn een soort donker poëzie. Sommige nummers, zoals My Friend Ricky zijn dan weer meer voor de fun geschreven en gaan over seriemoordenaars en Cenobites. Ik schrijf vrijwel alle teksten en wat ik schrijf ligt heel erg aan mijn gevoel op dat moment. Ik kan met iets heel zwaars of iets heel mafs komen.”
WALPURGISNACHT
Die hele horror thematiek komt ook naar voren in de video van hun nieuwe single, Walpurgisnacht. Hier zien we ook een grote pop, die een Cenobite voorstelt. Deze pop is door de band zelf gemaakt met takken en papier-maché. Die staat nu gewoon in Mr. Cooger’s huiskamer. “Ik hou er van om mensen te laten schrikken.”
Deze nieuwe single is de voorloper van het aankomende nieuwe album waar druk aan wordt geschreven nog. Het zal het langste Von Mollestein album worden. Er is dit keer ook voor een iets andere aanpak gekozen. “Ons eerdere werk was van het schrijven tot het mixen en produceren allemaal DIY. Met dit nieuw album houden we touwtjes wel in eigen handen maar vonden we het leuk om eens anders te werken. De nieuwe single is namelijk geproduceerd in Londen door een producer die ook met Asagraum heeft gewerkt. Als test hebben we Walpurgisnacht naar hem toegestuurd om eens te kijken waar hij mee kwam. Dat beviel prima. Het wordt een heel interessant album want we zijn niet bij een bepaald subgenre van black metal gebleven. Op Walpurgisnacht hoor je meer melodieuze black metal, maar op andere nummers kun je ook post-black metal horen of een black ‘n’ roll geluid in de stijl van latere Satyricon. Als het album klaar is zullen we dat vieren met een release party ergens in Nederland.’’
LIVE OPTREDENS
Intussen heeft de band er al een behoorlijke reeks aan live optredens opzitten. In eerste instantie was het een kwestie van zelf heel veel bellen en schrijven maar intussen is de reputatie opgebouwd zodat ze ook spontaan zelf worden gebeld. Daar is geduld en doorzettingsvermogen aan vooraf gegaan. “Zoals ze in het engels zeggen you gotta pay your dues. Je kunt niet denken dat je na vier optredens ineens op grote podia kunt staan. Je begint toch in kleinere zalen en jongerencentra. Je moet begrijpen ook dat die jongerencentra het niet breed hebben en volledig draaien op vrijwilligers. Maar hoe leuk is het dat die plekken er nog zijn voor bands die net beginnen of bands als wij die zich het meeste thuis voelen in de underground.”