Soms mag je als recensent het idee hebben dat er naar je geluisterd is. In dit geval deels dan. De kritiek op de vorige plaat Fragments van Mr.Kitty was vooral de vlakke productie en het gebruik aan vervormde stemmen. Aan dat laatste heeft Mr.Kitty niks veranderd, maar de productie is veel pittiger, scherper en directer. Zoals het hoort. Het resultaat is op A.I. dan ook stukken beter dan op zijn voorganger. Eerder heeft Mr.Kitty al bewezen goede nummers te kunnen schrijven. Op A.I. bewijst hij dat ook een album lang vol te kunnen houden. Luister bijvoorbeeld maar naar het simpele, springerige, doeltreffende Undo, het mooie, rustige Habits (met vrouwenzang van Pastel Ghost) en het dance georiënteerde Forget. Later op de plaat doet Mr.Kitty dat nog dunnetjes over met het op Delerium geïnspireerde Lamentation. A.I. levert een prima synthese tussen synth/ electropop en dance. De kern van de plaat is toegankelijke, vaak uiterst dansbare nummers die niet verrassen, maar die wel in het hoofd blijven rondzingen. Leuke plaat en een mooie stap voorwaarts.
https://mrkittydm.bandcamp.com/