De Belgische sleazerockband Mr Myst is met 7 Deadly Sins aan zijn tweede full album toe, of het derde als je hun demo meetelt als album. De negen nieuwe tracks van deze hardrockers zijn catchy en snedig en het gemiddelde tempo ligt best hoog. En er staat opnieuw een leuke cover tussen.
Het album start op Spiritus Sancte met een wat klassiek guur onweer als intro, met een paar donderslagen. Voor we op de doorspoelknop kunnen duwen, neemt een metronoom het over een daarna volgt nog iets in het Latijn. Niet de beste intro die we al ooit gehoord hebben, maar ze hebben hun best gedaan. De intro loopt door in Ghosts, een heel vlotte, aangename hardrocktrack met heerlijke cleane vocalen, agressieve koortjes en een knappe gitaarsolo. Als visitekaartje voor dit album is dit nummer meer dan geschikt. Er zitten misschien zuinig wat synths verstopt in de mix. Degelijke lyrics ook op dit nummer.
Er gaat nog een duim goedkeurend de lucht in voor 7 Deadly Sins, de titeltrack en ook de eerste single van het album, en aansluitend voor Breakdown. Mr Myst klinkt in deze tracks gretig en lijkt tegelijk terug te kunnen vallen op jaren van ervaring. De single en bij uitbreiding het hele album heeft bovendien een uitstekende mix en productie.
This Is What Women Do is nog zo’n nummer dat je onmiddellijk kan meebrullen. In de tekst passeren wel een paar clichés uit het pre-woke-tijdperk, maar dat kan dit genre voorlopig wel hebben. En misschien is het wel ironisch bedoeld.
Eén van de hoogtepunten op dit album is Goodbye My Friend, een duet van Mr Myst-zanger JSD met Piet Overstijns van Dyscordia. De twee zangers tillen deze hartverscheurende powerballad voor een overleden vriend naar een hoog niveau en de gitaarsolo’s zijn al net zo epic. Hoe in de outro de hoge vocale uithaal in de gitaarsound blendt, dat is fantastisch. Dit nummer krijgt een royale 8 minuten toegemeten en verveelt voor geen seconde. Het is overigens geen toeval dat de zanger van Dyscordia gevraagd werd. Mr Myst en Dyscordia delen een bandlid.
Op hun vorige album deed Mr Myst al iets leuk met The Look van Roxette. Voor dit album gingen ze nog iets verder terug in de muziekgeschiedenis. Maniac was een synthpophit van Michael Sembello voor de film Flashdance in 1983. Het nummer kent minder coverversies dan je zou verwachten. Avantasia, Firewind en Evergreen Terrace gaven Maniac al eerder ene metal-jasje. Mr Myst blijft dicht bij het origineel in melodie en tempo en vervangt de synths door gitaren. En dat werkt wonderwel. In de live shows van Mr Myst zal dit het bommetje zijn dat de zaal doet ontploffen.
Jack D is een nieuwe opname van een oud nummer. Het was in 2015 de eerste clip die deze band uitbracht en het was het openingsnummer van hun eerste release. Op albumafsluiter Vanity krijgt zanger JSD nog vocaal weerwerk van gitarist Atticus Myst. Ook dat levert een mooi duelletje op, maar toch iets minder vuurwerk dan het duet met Overstijns. Het zou leuk zijn als Mr Myst die troef ook in volgende albums op tafel legt.