MTXS – Ache

MTXS is een samenvoeging van het Griekse woord metaxis dat zoiets betekent als: zich ergens tussenin bevinden, vastzittend in het vagevuur, eigenlijk niet hier, maar ook niet daar zijn. Dat is een buitengewoon  goede naam van de band die muzikaal in een groovende spiraal steeds weer andere richtingen inslaat die variëren van hiphop in Bad Blood of de opzwepende metal van Slipknot in onder meer Strain. In het Nederlands kan het gekscherend vlees noch vis genoemd worden, maar toch is MTXS meer dan dat.
Ache is in ieder geval mede door deze stijlbewegingen een album dat je de eerste keer niet genoeg kan waarderen. De stijlwisselingen lijken soms onwillekeurig geplaatst te zijn en daarmee is het risico groot dat je het dwaalspoor dat je hebt ingezet niet meer kunt verlaten. Gelukkig weet MTXS telkens het groovende metalpad waarop de basis ligt, steeds weer terug te vinden.
Niet alleen in Strain is de vergelijking met Slipknot aanwezig. De start van Mould doet zeker ook denken aan deze metalgiganten uit de VS. Dit komt mede door de start van de compositie waarin de spanning opgevoerd wordt en tot uiting komt in een prettig uptempo geluid. Het gitaargeluid in Mould is bijzonder sterk aanwezig; niet zozeer in de riffs maar meer in de ondersteunende geluidseffecten die Mould iets bijzonder meegeven. Opvallend en het blijkt later ook kenmerkend voor de band zijn de tempo- en stijlwisselingen op Ache. In Burn The Baron heeft in de basis een stevige groovemetal die menigmaal doet denken aan Upon A Burning Body, maar MTXS schuwt naar het einde toe niet om het rempedaal stevig in te trappen en een riff neer te zetten die in een doommetalcompositie hoge ogen zou gooien. Het krijgt een vervolg in Choked maar wanneer de voet weer van het pedaal af wordt gehaald lijkt er aan de versnelling in tempo even geen einde te komen. Ze vervolgen hun ‘truuk’ totdat het titelnummer Ache wordt ingezet.
Vanuit een rustig en stroperig begin zwelt het geluid lichtelijk aan. Krachtiger maar evenzo langzaam zet Ache zich voort tot in Liberation de boodschap van MTXS weer wordt voortgezet. Hope, angst, corruptie, uitsluiting worden muzikaal ondersteund door zware riffs van Rudi McDonald en Aidan Cooper die uitlopen in een zwaar einde. Het album wordt daarna met Plague nog eens flink stevig afgesloten. Het stemgeluid van Paul Collins is ook hier krachtig neergezet en heeft een bepaalde mate van agressie en woede in zich die hij er stevig uitbrult.
Liefhebber van groovemetal kunnen hun hart ophalen op Ache. Maar…..verwacht geen kant-en-klare melodiegestuurde composities. MTXS bedient zich van vele ritmes en schuiven ondertussen aan bij bands als Lamb Of God, Slipknot en Upon A Burning Body. Ache heeft tijd nodig om te doorgronden, maar verdient het ook om deze tijd te krijgen om te rijpen voordat smaak en kleur optimaal zijn.
https://www.youtube.com/watch?v=dc83EfrTW_Q