De Effenaar in Eindhoven gaat vanavond terug in de tijd. Met het boeken van Mudhoney staat een legendarische grungeformatie op het menu. Grunge werd enorm populair begin jaren ’90 en bands zoals Nirvana, Soundgarden en Pearl Jam waren al snel de grote namen binnen deze scene, die zich voornamelijk concentreert rondom de stad Seattle. Ook deze bands haalden hun inspiratie ergens vandaan. Mudhoney was dan ook een van de pioniers van de grunge en vanavond zoeken we dan ook onze houthakkersblouse weer op en nemen een kijkje in de Effenaar.
Terwijl het nog niet heel druk is in de grote zaal van de Effenaar loopt Barton Carroll het podium op om zijn kunsten te vertonen. Even heeft iedereen nog niet door dat dit werkelijk de supportact is. Het zou zowaar nog een crewlid kunnen zijn wat nog iets moet klaarzetten. Een onopvallende persoonlijkheid neemt plaats achter de microfoon en begint opeens te zingen. Geen grunge, geen grunts, maar pure folk op een akoestische gitaar. Helaas weet hij van weinig aandacht van het publiek te genieten. Men praat graag nog met elkaar en het erg softe voorprogramma maakt niet veel indruk. De nummers van Barton gaan voornamelijk over zijn verleden in de Verenigde Staten en zegt ons vrij weinig. Gelukkig kent de beste man ook enige zelfspot. Hij vertelt over zijn verblijf in een jeugdherberg en dat hij daar een aantal jongeren spreekt. Vol trots vertelt hij dat hij muzikant en met vrienden van Mudhoney speelt. De jongeren vragen zich af… Mud… who?
Ondertussen loopt de Effenaar wel ietsjes voller, maar erg druk wordt het niet vanavond. Op het podium wordt het wel wat drukker. Snel wordt er omgebouwd zodat White Hills kan gaan beginnen. Versterkers staan er volop, waardoor je meteen weet dat de gitaren flink hard zullen klinken. En daar valt bijna niets aan toe te voegen. In het eerste nummer is het meteen raak! De formatie uit New York neemt de bezoekers mee op een heerlijke trip. De spacerock komt direct binnen, waarbij het gebruik van vocalen slechts een bijzaak is. Het is bijna jammer als de opener van zo’n tien minuten toch een einde blijkt te hebben. White Hills boeit vanaf de allereerste minuut, waarbij er naast de muziek ook heel wat te zien valt op het podium. De doorzichtige basgitaar, de glitterbroeken en aangeklede versterkers zorgen ervoor dat het product White Hills goed wordt neergezet. Het trio is erg goed het in uitrekken van nummers en vooral de langere tracks gaan er heerlijk in. Het publiek krijgt een prima opwarmer voor de kiezen. Een terugkeer naar de Effenaar zou zeker geen verkeerde zet zijn…..
Als de klok nog geen tien uur aantikt is het tijd voor Mudhoney! De pioniers van de grunge keren na drieëntwintig jaar terug naar Eindhoven. Ze zijn zelf een dagje ouder geworden, maar dat geeft niet. Het publiek is met ze meegegroeid. Fans van eind dertig en begin veertig vullen de Effenaar en zien hoe hun helden er vanaf het eerste moment er tegenaan gaan. Opener Into The Drink laat horen dat de mannen het nog steeds hebben. Zanger Mark Arm heeft qua stem wel wat moeten inleveren, maar aan zijn gitaarspel ligt het niet. Het publiek heeft er ook behoorlijk zin in. Er wordt veelal meegezongen. Fans kennen de nummers woord voor woord en vaak gaan de vuisten de lucht in. Zoals veel Amerikaanse bands blijft het contact met het publiek beperkt tot een Thank You, maar als je tussen de nummers door de band elkaar ziet aankijken zie je dat ze er plezier in hebben. De setlist van vanavond in Eindhoven is een goede doorsnede van heel het oeuvre. Wel komen er veel nummers van hun laatste album Vanishing Point voorbij.
De vlam slaat pas echt in de pan als Mudhoney hun hit Touch Me I’m Sick inzet. De Effenaar gaat helemaal los en er wordt volop gepogood. We bevinden ons ineens weer in de jaren ’90. Een grote moshpit ontstaat en overal stuiteren de bezoekers door de zaal. Dit is dan ook echt de ommekeer tijdens de show. Mark Arm heeft zijn gitaar afgedaan en gaat veel meer tekeer tegen de menigte. Het publiek gaat los en geniet! Ook de bassist en gitarist binnen de band blijven volop in beweging op het podium. Het publiek laat volop van zich horen en zingt alles nog harder en luider mee. Hiervoor is men naar de Effenaar gekomen. Ook de Fang-cover van The Money Will Roll Right In mist zijn uitwerking niet. Dit is overigens niet de enige cover, want ook The Dicks’ Hate The Police staat nog op het menu. Eindhoven heeft dan ook even moeten wachten om helemaal los te kunnen gaan, maar als het eenmaal gebeurt dan gebeurt het goed. Een stuiterende menigte zag na heel wat jaar hun helden Mudhoney weer terugkeren in de Effenaar. Ze zijn misschien wat ouder geworden, maar muzikaal staat alles nog als een huis. Grunge is Not Dead!
Foto’s: Marc Koetse – Rockportaal.nl
