De kans dat Mumford & Sons, daar hebben we het immers over, het goed zou doen was klein. Hadden ze wederom een folk album gemaakt, dan krijtg de band het verwijt dat ze steeds hetzelfde kunstje herhalen. Nu kiest de band voor een radicaal andere richting, en ook dat is niet goed. De sound van het album doet bij tijden en wijlen sterk denken aan Coldplay ten tijde van de eerste albums. Liedjes als Believe en Snake Eyes zijn prachtige popsongs waarin het bandjesgevoel goed is gepakt. Maar op bijvoorbeeld de opener van de plaat, Tompkins Square Garden, zou je zelfs kunnen verdedigen dat de band geïnspireerd is door een band als The War On Drugs.
Nee, dit album is echt heel goed. Het lijkt in de verste verte niet op wat de band ooit gemaakt heeft, maar als je er naar luistert als neutrale luisteraar dan is het gewoon erg goed. Het zijn dan ook niet voor niets songwriters pur sang en stuk voor stuk klasse muzikanten.
