Hallo Munky. Je staat aan de vooravond van het uitbrengen van The Paradigm Shift. Hoe is de sfeer in de band?
Munky: Het is inderdaad nog maar een korte tijd dat onze nieuwe cd uitgebracht wordt en we zijn blij met het resultaat maar ook wel wat positief gespannen. De sfeer in de band is heel goed. We hebben wel wat werk voor de boeg met de release van The Paradigm Shift in verband met de promotie ervan, maar we hebben er enorm zin in.
Na de geruchtenstroom bleek dat Brian weer lid is geworden van de band en het afgelopen jaar heb ik hem zelf op het podium mogen aanschouwen. Ook op de nieuwe cd is hij mede-verantwoordelijk voor de nummers. Hoe is zijn terugkeer eigenlijk verlopen?
Munky: Eigenlijk is dat allemaal heel toevallig gelopen toen wij ergens in mei 2012 in North Carolina als headliner op een festival (red :The Carolina Rebellion festival ) speelden. Brian was daar met zijn dochter, omdat er nog wat namen op het affiche stonden waar zij graag naartoe wilden. Brian stond daar dus gewoon in het publiek en toevallig komen we elkaar tegen. Gewoon bij toeval. We hebben hem toen gevraagd om een paar nummers mee te doen op het podium. Dat was in zeven jaar niet meer gebeurd, dus hij moest er wel even over nadenken. Uiteindelijk heeft hij, hoewel hij het wel spannend vond, besloten om een paar nummers mee te doen. Dat ene moment was voor veel fans (en diverse media) genoeg om heel positief te reageren. Juist ook door deze positieve reacties heb ik hem op een gegeven moment gevraagd om weer eens wat nieuwe nummers te komen spelen. Ik was eigenlijk heel benieuwd of dezelfde chemie nog bestond die we vroeger hadden. Een maand later stonden we dan weer samen in de oefenruimte en het klikte weer meteen. Toen zijn we met z’n allen maar weer eens de studio in gedoken. Dat resulteerde ten eerste in weer een paar goede nummers, maar daarnaast ook weer in een heleboel lol samen.
Dat betekent dat Brian zichzelf meeneemt in het creatieve proces. Wat is zijn invloed op het geluid van Korn op The Paradigm Shift?
Munky: Met onze vorige cd The Path Of Totality zijn we veel bezig geweest met andere elementen. Dit keer wilden we weer een cd die meer ‘gitaargestuurd’ zou zijn en met Brian is dat natuurlijk een stuk makkelijker. Ons doel op The Paradigm Shift was om een meer organisch geluid neer te zetten, in tegenstelling tot sommige nummers op The Path Of Totality. Belangrijk daarnaast was om met de volgende cd weer een flinke stap voorwaarts te maken.
Ten opzichte van The Path Of Totality is The Paradigm Shift inderdaad een cd met meer gitaargeluid. De nummers in zijn geheel zijn heel veelzijdig. Op de nummers Spike In Your Veins en de single Never Never zijn echter nog wel weer dubstepelementen te horen. Is dit iets dat toch bij het geluid van Korn hoort?
Munky: Of je van ‘het’ geluid van Korn kan praten, weet ik niet. Voor ons hoort het nu bij ons. Dit is onze muziek en dit is wat we vandaag de dag doen. Dat betekent dat ik, net als in het verleden, altijd wel geïnspireerd wordt door de technologie om ons heen. Voor mij is het ook belangrijk dat we het live op het podium neer kunnen zetten. Een nummer als Narcissistic Cannibal staat nog steeds als een huis en vind ik geweldig. De muziek ontwikkelt zich echter altijd heel snel onder invloed van de elektronische technologie, keyboards en programming om ons heen dat de muziek van morgen weer anders gaat klinken.
De eerste single van jullie nieuwe cd is het nummer Never Never. Hier zijn wederom de dubstepelementen te horen, maar zeker ook wat invloeden van de Beatles.
Munky: Jonathan is heel druk in de weer geweest in de studio met de achtergrondzang. De Beatles had ik er zelf nog niet helemaal in gehoord, maar ik zie het als een groot compliment, want de muziek van de Beatles vind ikzelf toch wel heel goed. De Beatles zijn dus echter niet direct van invloed geweest op het resultaat.
Never Never is wel wat afwijkend. Waarom hebben jullie gekozen voor dit nummer als single?
Munky: Het is gewoon een geweldig nummer om mee te starten. Juist omdat het wat afwijkt, zal het mensen verrassen.
Dat is gelukt. Ook ik was verrast
Munky: haha, dat is dan goed gelukt. Het nummer dicht trouwens ook het gat met de oude cd, zeker nu Brian weer terug is in de band. Het elektronische geluid is nog hoorbaar in het nummer, terwijl het ook heel erg Korn klinkt. Het elektronische is echter wat meer naar de achtergrond geschoven. Daarbij is Never Never gewoon een lekker ‘catchy’ nummer. Wanneer we naar de geschiedenis kijken, zijn er overeenkomsten met het nummer Got A Life. Nu wordt het gezien als een Kornnummer, maar toen was ook dat nummer heel anders dan hetgeen we daarvoor hadden gemaakt. In de muziek willen we dan ook graag het onverwachte laten horen. Het nummer is ook wat tegenstrijdig in zijn geheel. De muziek en melodie is vrij luchtig terwijl de tekst erg donker is. We praten over ‘Never love you again’. Juist de ironie in het nummer en de contradictie maakt het nummer ook bijzonder. Ook in andere nummers kom je wel tegen dat de teksten donker zijn en de muziek juist licht. De muziek die bij een film van David Lynch zou horen. Ik houd van dat contrast in muziek en film. Daarbij vinden vrouwen het een lekker nummer en het is een geweldig nummer om live op te voeren. Daarnaast zijn er meer nummers van de nieuwe cd die ik heel graag op het podium wil laten horen.
Munky: De titel is eigenlijk een representatie van het leven. Jaren geleden zijn we de band begonnen en ondertussen verandert je leven. Je krijgt kinderen, er komen verplichtingen. Kortom, we stellen onszelf steeds weer nieuwe prioriteiten in een volgende fase van ons leven. In de beginjaren van Korn deden we ons ding, konden we schoppen, konden we ons veroorloven om gek te doen, maar dat was toen en dit is nu. De bewustwording daarvan komt terug in de titel. Waarbij we zeker kunnen vaststellen dat we ook ontwikkeld zijn en onze manier van schrijven een stuk volwassener is dan tien jaar geleden. De Shift is dan ook het leven en de tijd glijdt vooruit en worden we wijzer (haha).
De cd kent inclusief de bonusnummers dertien nieuwe nummers. Ze zijn zeer divers van aard, maar tevens heel goed in balans. Gebeurt dit vanzelf of zoeken jullie juist die balans in de cd?
Munky: Toen we begonnen hebben we twintig nummers opgenomen. We hadden wel vijfentwintig ideeën en over ieder idee hebben we gediscussieerd. Uiteindelijk hebben vijf nummers geen tekst gekregen. Misschien gebruiken we dit nog wel een keer voor een soundtrack of een game, maar nu nog niet. In de twintig overgebleven nummers hebben we ons geconcentreerd op de riffs en de drumpartijen. De beste vijftien hebben we uiteindelijk echt opgenomen, waarvan er dertien de cd hebben gehaald. Het is dus niet zozeer expres gedaan, maar het is voortgevloeid uit een organisch proces. Daarna was het een kwestie van het sorteren van de nummers om een goede balans op de cd te krijgen.
De laatste jaren heb ik Korn een paar keer mogen aanschouwen op het podium. Vooralsnog waren de concerten van een grote kwaliteit. Als luisteraar krijg je ook een berg energie mee. Hoe ervaar jij het wanneer je op het podium staat?
Munky: Op het podium staan, geeft me altijd een ontzettende dosis adrenaline. Het is geweldig om op dat podium te staan en te zien hoe al die mensen op de muziek van Korn reageren. Ik moet zeggen dat ik altijd de tijd van mijn leven heb wanneer ik daar zo sta te spelen. Het is ook een soort uitlaatklep en een toets. In de studio ben je continu heel creatief bezig en dan is het de sport om het live ook waar te maken. We proberen dan ook om de energie die een nummer in zich draagt op een bijna atletische manier te ontplooien. Het komt wel eens voor dat het publiek in eerste instantie niet echt op gang lijkt te komen. Op dat moment probeer ik nog harder mijn best te doen om er toch een geweldige show van te maken. Het blijft daardoor ook altijd een uitdaging. Iedere show weer. En zoals ik net al zei ligt de uitdaging ook om de nummers die we hebben opgenomen live gewoon goed neer te zetten. Eigenlijk is het gewoon altijd fijn om de nummers live te spelen.
Munky: Ik hoop vooral dat ze zullen schrijven dat de band Korn goede nummers heeft geschreven. We hebben, zoals iedereen, de ‘ups’ en de ‘downs. Maar bovenal hebben we er nu nog altijd heel veel plezier in om met elkaar muziek te maken en de schrijven. Korn staat wel voor de nu-metalbeweging waarin altijd ruimte was en is om te experimenteren. Ik hoop werkelijk dat we als band nieuwe muzikanten en bands kunnen inspireren tot het maken van goede metal. Dat Korn niet het einde is. Metal is ondertussen te vergelijken met een hele grote boom waar allerlei vertakkingen de boom rijker en diverser maken. Wij zijn onze eigen ‘tak’ begonnen en ik hoop dat er wat vertakkingen zullen zijn in de toekomst.