Grenzen in muziek zijn hem vreemd wat al gauw blijkt in Rolls Of Thunder From Fiery Skies. Naast een stevige gitaarriff, uptempo drumpartijen en orchestrale bewerkingen maakt hij ruimschoots gebruik van het klassieke gevecht tussen onderaardse grunts en hemels folkloristisch engelgezang in zijn moers taal. Afgewisseld met nogal heftig gitaarwerk een lekker nummer. Titelnummer CREEDamage is (voor zijn doen) vrij toegankelijk van aard. Na een gesproken intro in het Russisch vervolgt het nummer in een bijna poppy tempo en melodie. De zang is divers en het gebruik van akoestische gitaar en traditionele muziekinstrumenten zorgt voor de nodige diversiteit. Voor The Mown Dawns Lie On The Grount heeft Munruthel versterking gekregen van de “strot” van Arkona, Masha Arkhipova. Het nummer is episch, opzwepend en wederom zeer gevarieerd qua stijl, tempo en klank. Epoch Of Aquarius werd afgesloten met een nogal New Age-achtig nummer. Ook in The Age Of Heroes komt dit weer naar voren om na ongeveer drie minuten onder begeleiding van viool en cello te verweven in een nummer met een industrieel geluid. The Lake is een cover van Bathory met Wulfstan (Forefather) als gastzanger. Dan komt The Eyes Of Abyss. In dit nummer komen de paganinvloeden pas goed naar voren. Het nummer is makkelijk luisterbaar, hoewel Munruthel een variëteit aan ritmes gebruikt. Crapathians’ Shield is een hommage aan Mikhall Nechay die in 2011 vermoord is. Een muzikaal verhaal vol emotie, kracht en passie. CREEDamage eindigt met de nummers Krada I, II en III. Munruthel weet hier klassiek, pagan en metal met elkaar te verenigen in een instrumentaal drieluik. Ikzelf ben na Epoch Of Aquarius onder de indruk geraakt van deze meester uit het Oosten. En met CREEDamage geeft hij dit een nieuwe impuls. Maar…je houdt ervan…of helemaal niet.