My Baby – Prehistoric Rhythm

De Amsterdamse band My Baby brak behalve in Nederland ook internationaal door met Seeing Red, de single van hun vorige album. Dezelfde mix van rock, blues en dance vind je op het nieuwe album Prehistoric Rhythm.
 
In vergelijking met de twee vorige albums heeft My Baby het dance-universum nog wat verder verkend, met name tot aan de triphop. Niet dat er zuivere triphop op dit album staat, maar een aantal liedjes ademen wel die sfeer van Massive Attack en Portishead. Het maakt dat de muziek van My Baby nog wat moeilijker te definiëren is, maar de belangrijkste ingrediënten blijven blues, rock en dance. Met een Nederlandse band vallen ze moeilijk te vergelijken, maar er zijn vaagweg raakpunten met het Belgische SX, Bettie Serveert, Yazoo, Siouxie en Alabama Shakes.
 
De mix van al die muziekstijlen werkt het beste in openingstrack Electrified, een hete, bezwerende smeltkroes van electro en blues, met als ultieme twist de licht vervormde stem van zangeres Cato van Dijck. Same Wave is dan weer traag, mysterieuzer en moeilijker in een hokje te duwen. Single Love Dance trekt het tempo weer omhoog, opent wat braaf, maar bloeit dan helemaal open tot een echt dance-nummer. Mooi opgebouwd, dansbaar, zelfs meezingbaar, maar misschien niet representatief voor de band en het hele album.
 
Cosmic Radio combineert de eerder vermelde triphop-feel met invloeden uit het Midden Oosten. Ancient Tribe is dan weer heel opzwepend en opnieuw heel dansbaar, maar kan niet helemaal overtuigen. Daarvoor hangt er muzikaal en tekstueel toch wat te weinig vlees aan het been.
 
Ergens halfweg het album laat My Baby de dance-invloeden een beetje los en krijgen we een meer rockende en bluesy versie van dit trio te horen. Moon Shower leunt weer een beetje op Portishead, maar dan met een dikke streep bluesrock erdoor. Ook in Make A Hundred wordt er zonder schaamte gerockt. Haunt Me is verslavend en overtuigend bluesy, maar zit vol verwachting zonder echt open te breken. Dat doen Sunflower Diesel Blues en Straight No Chaser dan weer wel. Het is prachtige bluesrock, zoals we die kennen van o.m. Alabama Shakes.
 
Prehistoric Rhythm sluit na dat rock-geweld af met een alternatieve versie van Haunt Me, dit keer verpakt als minimalistische electro. Als om nog eens te benadrukken dat My Baby uit heel veel verschillende vaatjes tapt. Het geëxperimenteer pakt meestal heel goed uit, maar evengoed ben je soms blij dat ze niet alle richtingen tegelijk uitgaan.