Het is alweer 9 jaar geleden dat ik de band My Dying Bride voor het laatst heb gezien. Ze speelden toen nog in de oude Tivoli op de Oudegracht in Utrecht, tijdens het Summer Darkness Festival. Ik was erg onder de indruk van de band en vind het dus hoog tijd ze weer eens met een bezoekje te vereren. Ze spelen nu in de zaal Pandora in het nieuwe TivoliVredenburg. In dit deel van het gebouw was ik nog niet eerder geweest en zie nu eigenlijk pas hoe immens groot TivoliVredenburg is. Om Pandora te bereiken moet je met een flink aantal roltrappen omhoog. Hoe hoger je komt des te indrukwekkender het uitzicht op de binnenstad van Utrecht door de op elke verdieping aanwezige grote ramen die tot de vloer reiken. De Pandora is een zaal met een capaciteit van 625 bezoekers. Aan drie zijden is een balkon aanwezig vanwaar men een mooi overzicht heeft op het podium.
De support-act die met My Dying Bride mee is op clubtour, is de Amerikaanse progressieve metalband Oceans Of Slumber. “We’re from Houston, Texas!” , kondigen ze aan. Niet echt een plaats waar je het eerste aan denkt wat genoemde muziekstijl betreft. De band is opgericht in 2011 en alle bandleden vinden in diverse genres hun muzikale achtergrond. Hun laatste album Winter is net een maandje uit en deze willen ze nu uiteraard promoten. Tijdens hun optreden van een half uur laten ze zien en horen wat ze in huis hebben. Hun muziek is behoorlijk divers, van melodieus en melancholisch met spaarzame snoeiharde momenten met grunts en snelle drums. Cammie Gilbert is een rustige zangeres met een prettig in het gehoor liggende, soulvolle stem. Dan kondigt Cammie een nummer aan die het publiek wellicht zal kennen. Al snel is duidelijk dat het Nights In White Satin betreft, een cover van The Moody Blues. De band heeft er zijn eigen draai aan gegeven. Het nummer begint rustig en na enkele minuten verandert dit in een heavy versie. Het is duidelijk dat de band wel aardig in de smaak valt bij het publiek gezien de lange rij bij hun merchandise stand aan het einde van de avond. De show in TivoliVredenburg is dan wel voorlopig even hun laatste; de cd’s die ze hebben meegebracht zijn op slechts 2 stuks na uitverkocht!
Na een korte ombouwtijd is My Dying Bride aan de beurt. De band is in 1990 opgericht in Groot Brittannië en schaarde zich in die tijd tot de “Grote Drie” van de death/doommetal, naast Paradise Lost en Anathema. My Dying Bride heeft in 2015 alweer het 13e album uit, genaamd Feel The Misery. En laat dit gegeven nu precies de omschrijving vormen van de band, want vrolijke liedjes behoren nu eenmaal niet bepaald tot hun repertoire… Om hun nieuwe album te promoten touren ze enkele weken door Europa, waarbij ze maar liefst 3 zalen in Nederland aandoen.Voor de laatste show van de tour strijkt men neer in TivoliVredenburg. Toch ligt de nadruk niet geheel op het nieuwe album, want hier worden “slechts” 3 nummers van gespeeld. Hier wordt ook niet mee begonnen, want het intro van Your River van het alweer 23 jaar oude album Turn Loose The Swans wordt ingezet. Het is wel een geschikt begin, want het begint rustig, waarbij er een prominente rol is weggelegd voor toetsenist/violist Shaun MacGowan die de viool ter hand neemt en de zanger nog even op zich laat wachten. De muziek is zwaar en melancholisch en het is heerlijk om hier met de ogen dicht naar te luisteren. Echter wanneer de stijlvol geklede zanger Aaron Stainthorpe het podium betreedt kan ik mijn ogen haast niet van hem afhouden; zoveel gevoel en emotie straalt hij uit en met zijn priemende blik weet hij de aandacht van het publiek vast te houden. De overige bandleden zijn prima muzikanten waar niets op aan te merken is. Ze houden zich voornamelijk op de achtergrond om Stainthorpe alle ruimte te geven. Het eerste deel van de set bestaat vooral uit met logge gitaarrifs bevattende, lang uitgesponnen melodieuze nummers met voornamelijk zuivere, cleane zang van Stainthorpe. Maar na een kwartier of 3 is het welletjes geweest en kondigt hij aan dat het “lieflijke” gedeelte nu afgelopen is en dat het nu tijd is voor het smerigere en meer verontrustende werk. Zo begint het nummer The Prize Of Beauty snoeihard en Stainthorpe laat hier zijn meest vuige grunts horen. Met de publieksfavoriet She Is The Dark komt de reguliere set ten einde. Wanneer de band weer terugkomt voor een toegift grapt Stainthorpe tegen zijn publiek wat men bezielt om zijn bandje te bezoeken en dat hij wel een miljoen andere dingen weet te bedenken om de kostbare tijd te besteden. Met luid gejuich laat het publiek horen dat ze hun tijd zeker niet nutteloos hebben besteed en ook ik ben die mening toegedaan!
Setlist My Dying Bride: Your River – From Darkest Skies – And My Father Left Forever – My Body, A Funeral – Feel The Misery – The Raven Wings – The Prize Of Beauty – Erotic Literature – To Shiver In Empty Halls – The Cry Of Mankind – She Is The Dark –Encore: Like A Perpetual Funeral – Symphonaire Infernus Et Spera Empyrium