Deze productie is namelijk meer dan prima. De plaat is een soort EP dat uit een zevental nummers bestaat. Het belooft een reeks te worden aangezien we hier te maken hebben met part 1. Gelukkig maar, denk ik dan want de heren laten horen dat er ondanks het vertrek van drummer en oprichter Stephen van Haestregt niets veranderd is. De vervanger Roel van Helden, die we kennen van Sun Cage, vervult de rol van drummer met verve.
De muziek kenmerkt zich wederom door rock met metalinvloeden en hier en daar een vleugje industrial. Alles wat we van de band kennen is er weer, en op zijn minst net zo goed. Het heeft even geduurd maar My Favorite Scar heeft zeven topnummers afgeleverd. De donkere riffs, de onheilspellende stem van zanger Jeroen, alles klopt. Tel daar het strakke drumwerk bij op en men heeft een dijk van een plaat te pakken. Hier en daar is het vrij duidelijk door wie de heren beïnvloed zijn qua stijl maar dat deert helemaal niets als je dat omtovert in een eigenzinnige unieke mix. Producer Oscar Holleman heeft overigens wederom een prima prestatie afgeleverd.
My Favorite Scar is van eigen bodem en we kunnen daar met recht trots op zijn. Nadeel vind ik wel dat het album aan de korte kant is, maar zoals we weten zit er dus nog meer werk aan te komen en als dat van eenzelfde kwaliteit is dan kijk ik er reikhalzend naar uit. Ieder nadeel heeft dus inderdaad zijn voordeel.
