My Own Army – Too Many Faces

My Own Army is een alternative-indie rockband uit Rotterdam. Met Too Many Faces leveren de vier heren hun tweede volledige cd na drie jaar touren, schrijven en opnemen van de acht nummers. Nummers die zelden (behalve twee nummrs) onder vijf minuten uitkomen. Nu moet ik zeggen dat ik dat niet doorheb bij het beluisteren van de cd. De band weet nummers goed op te bouwen en genoeg spanning mee te geven, zodat ze ook voorbij lijken te vliegen.
Wat opvalt is de liefde voor muziek die in de nummers terug klinkt, een liefde voor feeërieke stevige rockmuziek. Een soort mengelmoes van het Nirvana en Radiohead. Vooral de stem van Herman de Kok doet me geregeld terugdenken aan het rasperige, doch fragiele stemgeluid dat wijlen Kurt Cobain wist neer te zetten. Het titelnummer Too Many Faces is wat dat betreft een uitstekend voorbeeld van bovenstaande elementen in het geluid van My Own Army. Met de single Painted By Numbers gaan ze meer de rockkant op. Voornamelijk gitaar georiënteerd met een intermezzo waarin Ferry Westdijk zijn basgitaar even mag laten schitteren, maar waar tevens een subtiel gitaargeluid van Vincent Hekkert en Herman de Kok als een zachte, frisse motregen alles verkoelt. In Sideshow mag drummer Sven Spierings zeker laten horen wat hij in huis heeft. Maar ook in het nummer The Ad laat hij van zich horen in een lekker afwijkend regelmatig ritme. De basis van dit nummer is gebouwd op een melodieuze, muzikale stroming waarin stevige stukken zijn gebouwd. Het geheel luistert als een soort mantra, als een vulkaan die net niet uitbarst. Met…Open End zou ik mijn rockhart even op kunnen halen. Toch klinkt het geheel als zodanig een beetje rommelig en wat gekunsteld. Maar Friendly Fire daarentegen is ook gestoeld op een stevig rockritme en klinkt gewoon lekker. Het nummer kent genoeg afwisseling en bevat een grote mate van intensiteit.
Met plezier ligt de cd dan ook in mijn cd-speler en mag de regio Rotterdam trots zijn op dit exemplaar van de band.