My Propane heeft nieuwe video bij A Dog Is A Dog Is A Dog

In januari kwam My Propane (gelukkig) met het tweede album nadat ze de eerste single vorig jaar zomer al beschikbaar hadden gesteld. Het was het wachten waard.
Met Before You Dead was ik in 2017 verrast door het geluid van de band. Even was ik bang dat deze compositie een eendagsvlieg leek te zijn waarbij de verwachtingen irreëel waren. Maar niets is minder waar. Antidote is de invulling van de verwachting van weleer. Zelf was ik niet meteen gecharmeerd van het geluid op Anitdote, maar dat had er voornamelijk mee te maken dat ik blank en onbevooroordeeld de composities ben gaan beluisteren. Die tijd heb ik wel even nodig gehad maar ben toch vrij gauw vertrouwd gaan raken met de muziek van My Propane. Er is veel afwisseling binnen de algemene gemene deler waar My Propane vanuit werkt. Maar die afwisseling is overal goed getimed en prettig neergezet, waardoor alle ingrediënten een product vormen dat in eerste instantie wat vreemd aandoet, maar een bevredigende nasmaak achterlaat. Antidote is een sterk album van dit Nederlandse gezelschap dat nu de kans krijgt en moet krijgen om volle zalen te laten genieten van hun muziek. (Rockportaal)
Afgelopen week bracht My Propane een nieuwe video van de compositie A Dog Is A Dog Is A Dog. In de video een overdaad aan selfies. Er zit een boodschap achter zegt zanger Valerio Recenti:
‘Indifference is one of the pestilences of our days and I am not sure anyone is really immune to it’  ‘Little by little, we are all getting dragged into this more or less obsessive compulsion to create and share a personal narrative of our own lives. But rather than evolving into a tool to communicate, it has detached us from each other and the world outside. The result is isolation, even with a billion followers. And this has made us jaded, intolerant, more lonely. And above all it has made us apathetic to everything that is going on next door’.
A Dog Is A Dog Is A Dog neigt soms een beetje naar Kurt Cobain en een licht handreiking naar Thin Lizzy wanneer we het over de zang hebben. Het tempo is zompig en de gitaarriffs wordt hoofdzakelijk gebruikt om het ritme te ondersteunen. Het veelzijdige stemgeluid van Valerio bepaalt voor mij merendeels de melodie en richting totdat de kurk even van de fles gaat en zowel drum als gitaar als een wervelwind  het geheel door elkaar schudden. Bijzonder fraai zijn de basaccenten die tussendoor neergezet zijn. (Rockportaal)